Voor het beoordelen van wetenschappelijk nieuws in de krant is meer nodig dan alleen de vraag wat er nu weer is ontdekt.
Voor het beoordelen van wetenschappelijk nieuws in de krant is meer nodig dan alleen de vraag wat er nu weer is ontdekt.
Artikelen over de beroemde uitspraak van Galilei, hervonden herinneringen, Bess Houdini, een dubieus apparaat om vocht in muren tegen te gaan en veel meer.
Veel gemakkelijker dan wij denken is ons geheugen op een dwaalspoor te zetten: soms kunnen we ons met grote stelligheid dingen herinneren die stellig niet gebeurd zijn, en andersom. Valse herinneringen kunnen in rechtszaken afschuwelijke consequenties hebben.
Het idee dat ons koopgedrag met subliminale boodschappen valt te manipuleren, blijft tot de verbeelding spreken, ook tot die van onderzoekers. Het is nog even lastig te bewijzen als 65 jaar geleden.
Onderzoek laat zien dat populisten meer geneigd zijn tot complotdenken en geloof hechten aan onzin als paranormale zaken, complotten en fake nieuws, niks geen kritische denkers.
Een uitzending van Zembla over rubber op kunstgrasvelden leidde tot hevige beroering. Nadat de storm was gaan liggen, viel een tweede poging van het programma om de gemoederen in beweging te brengen, op dorre aarde.
Niet alleen tegenover journalisten stellen onderzoekers hun resultaten wel eens wat mooier voor dan ze zijn, ook in hun wetenschappelijke artikelen geven ze er maar al te graag een positieve draai aan.
De wetenschap flirt al decennia met twijfelachtig onderzoek naar seksferomonen — lokstoffen waarmee we gegarandeerd iedereen in bed kunnen krijgen. De commercie spint er garen bij.
Een opmerkelijk aantal Nobelprijswinnaars in de exacte wetenschap lijkt uitgesproken vreemde ideeën te koesteren. De zogenoemde ‘Nobelziekte’ biedt interessante lessen voor wetenschappers en voor skeptici.
Probeer niet meteen anderen te overtuigen, maar verdiep je in hun argumenten en motieven. Dat is in de notendop de methode die Anthony Magnabosco uitdraagt.