Rigor mortis vertelt een boeiend verhaal over de methodologische en menselijke tekortkomingen die modern medisch onderzoek maken tot wat het is.

Het lichaam blootstellen aan lucht van -110 graden Celsius zou goed zijn voor van alles en nog wat. Skepter ging op onderzoek uit bij Freezlab.

Bewijs voor de werkzaamheid van neurofeedback – het sturen van de eigen hersenactiviteit – is er amper, maar ouders van kroost met autisme en dyslexie staan te trappelen.

Een kind al in de buik laten luisteren naar muziek zou erg goed zou zijn voor de taalontwikkeling en de intelligentie. Klopt niet, maar er blijven maar nieuwe producten op de markt komen die hierop inspelen.

Verhoogt de anticonceptiepil de kans op een depressie zoals uit een Deens onderzoek zou blijken? Een skeptische analyse laat er bedroevend weinig van heel.

Neuromarketing blijft vooralsnog een branche waarin goede studies schaars zijn, de methodes vaak twijfelachtig, en de resultaten zeer ongewis.

Sporters proberen er hun prestaties en herstel mee te bevorderen. De wetenschap laat nauwelijks effecten zien, ondanks de logische klinkende onderbouwingen.

Farmaceutische bedrijven ontwikkelen medicijnen tegen allerhande seksuele problemen en bewerken de markt met geestdriftige verhalen, veelbelovende aandelenemissies en misleidende onderzoeksclaims.

De fysica en de biologie verschaffen goede redenen om niet in telepathie te geloven. De magere resultaten van de parapsychologie kunnen daarin geen verandering brengen.