door Jan Willem Nienhuys (01/04/2011)
Medisch Contact bericht deze week over hoe de voormalige restaurantuitbater ‘professor’ Robert W. D. Gorter (7-10-1946) nu te maken krijgt met de Duitse justitie, omdat een nabestaande van een slachtoffer actie heeft ondernomen tegen deze genezer.
De antroposofische arts Robert Gorter, aan wie de Duitse rechter verboden heeft te suggereren dat hij professor aan een Duitse universiteit is, runt een kliniek met de weidse naam Medical Center Cologne, die bestaat uit een half dozijn gehuurde kamertjes – een voor de dokters, een voor de verpleegsters en vier voor de patiënten – in het Eduardus-Krankenhaus te Keulen.
Overigens vertrekt Gorter binnenkort uit het Eduardus-Krankenhaus (zie noot). Behalve in Keulen zijn er ook kantoren in Egypte en Rusland, en Gorter laat zich vaak ook nadrukkelijk in Dubai en Zuid-Afrika zien. Als men de website van Gorter raadpleegt, ziet men daar dat Gorter kankerkuren aanbiedt, maar dat ook patiënten met hepatitis B en C, met hiv/aids of met chronische vermoeidheid bij hem terecht kunnen. Hij biedt uitsluitend onzintherapieën aan. Gorter is overigens nog steeds als basisarts in Nederland ingeschreven onder nummer 69021163501. Enige opleiding voor de behandeling van kanker heeft hij nooit gehad. Zijn onderzoek heeft zich beperkt tot alternatieve preparaten en cannabis.
In februari 2010 bezocht de 50-jarige Hisham Roushdy Ibrahim Abo Zeid (foto) het MCC-kantoor in Cairo in gezelschap van zijn echtgenote, Eman Abdul Wahed Ahmed, arts. De heer Abo Zeid was een hoge politieambtenaar (met de rang van generaal, rechts in uniform) die aan hepatitis C leed met ernstige levercirrose, verlittekening van de lever. Hisham – ik noem hem verder maar bij zijn voornaam – had nog andere gezondheidsklachten, en had al tevergeefs geprobeerd of hij in aanmerking kwam voor een levertransplantatie.
In het kantoortje werd hij op geen enkele manier onderzocht. Het verhaal dat het echtpaar deed, volstond kennelijk voor Gorter en zijn Egyptische medewerkster dokter Gina Atef (op deze foto ziet u de twee genoeglijk naast elkaar staan). Het echtpaar Abo Zeid kreeg een voddig papier mee waarop in gebrekkig Engels stond dat Hisham wegens cirrose ten gevolge van ‘hepatitis c’ was geaccepteerd als patiënt ‘at medical center cologne’ in Duitsland en dat de kosten van de behandeling (zes maal een week) geschat werden op 70.000 euro. Dit is helemaal niet zoals het hoort. Als een arts een document met een diagnose ondertekent, moet hij of zij zelf het onderzoek gedaan hebben, of ten minste over de uitslagen van betrouwbare onderzoeken beschikken.
Vanwege Hishams hoge rang was het Egyptische Ministerie van Binnenlandse Zaken bereid de kosten te betalen. Men maakte in de tweede helft van mei 2010 ongeveer driekwart van het bedrag (52.534,50 euro) over naar Gorter, waarna het kantoor van Gorter een gespecificeerde ‘Rechnung’ stuurde voor 74.000 euro, met daaronder het verzoek om 52.534,50 euro over te maken, ‘damit wir in die Lage sind, den restlichen Betrag vom Patienten selbst zu fordern’ en gedateerd 31 mei 2010. Het is bekend dat Gorter aan Europeanen enorme prijzen vraagt voor zijn ‘behandelingen’. In een jammerklacht op internet rapporteert Jeannine Walston dat hij Amerikanen en Canadezen tot 40.000 dollar vraagt. Maar buiten Europa en Amerika vraagt hij van nietsvermoedende wanhopige patiënten nog veel meer. De meeste van zijn klanten gaan snel dood.
Hishams behandelingen (telkens drie tot vijf dagen in Keulen in dagbehandeling aan het infuus) begonnen meteen in juni. Telkens werd Hisham, die geen Engels kende, door zijn vrouw begeleid, maar in oktober kon die niet meekomen. Een Egyptische zakenman in Keulen, Nabil Attalla, was toen bereid om als tolk te fungeren. Hij zat erbij terwijl er met een grote naald beenmerg uit het heupbeen of bekken van Hisham werd verwijderd. Dat beenmerg bevat zogeheten volwassen stamcellen (MSC), die Gorter gebruikt voor ‘stamceltherapie’.
Kriminalpolizei
Begin november gaf Hisham in Gizeh nabij Cairo nog een diner, waarbij Gorter en Gorters advocaat Michael Hommes waren uitgenodigd. Hisham vertelde hun beiden dat hij al het vliegtuig had geboekt voor de laatste behandeling. Noch Gorter, noch Hommes repten over de betaling van het restant van de behandeling. Het was dus een onaangename verrassing toen dezelfde rechtsgeleerde Michael Hommes, gekleed in militair uniform, het echtpaar Abo Zeid en Nabil Attalla in het MCC op maandagmorgen 22 november opwachtte en contante betaling eiste. Geen geld, dan ook geen behandeling! Het echtpaar had helemaal geen geld bij zich. in elk geval niet zo’n enorm bedrag. Attalla zei tegen Hommes dat er uiteraard betaald zou worden, maar dan wel na overlegging van een factuur en via dezelfde kanalen als de aanbetaling. Daar ging Hommes niet mee akkoord en een factuur wilde hij al helemaal niet afgeven. Attalla, die als zakenman de Duitse regels kent, maakte advocaat Hommes duidelijk dat dit in hoge mate illegaal is: contante betaling vragen zonder factuur. Hommes kon ook niet bewijzen dat hij gerechtigd was op te treden namens de administratie van het MCC.
We weten allemaal wat het wil zeggen als er contante betaling zonder factuur wordt gevraagd. Attalla stelde voor om de Kriminalpolizei erbij te roepen om de zaak te regelen. Daarop bond Hommes in, en hij vond goed dat de ‘behandeling’ (weer infusen met onduidelijke stoffen) begon.
Attalla was onderhand wantrouwig geworden en hij belde die avond thuis de Kriminalpolizei om de zaak uit te leggen. Het gevolg was dat er zich dinsdagmorgen om half negen ook een politieambtenaar bij het MCC vervoegde. Na een gesprek met Gorters boekhouder Daniel Schneider kwam er dan toch een ‘Treatment Budget’ op tafel dat iets afweek van de ‘Rechnung’ van 31 mei 2010, en dat uitkwam op een bedrag van 15.165,50 ‘still to be paid’. Aangezien Hisham dat geld echter niet bij zich had werd er niet behandeld. Erger nog, Hisham liep plotseling rood aan, en voelde zich heel erg beroerd en belde een ambulance om hem uit de MCC-kliniek op de tweede verdieping van het Eduardus-Krankenhuis weg te halen en naar de eerstehulpafdeling op de begane grond te brengen. Mevrouw Abo Zeid en Attalla waren niet in staat om Hisham van zijn bed te tillen en zelf verantwoord te vervoeren.
Toen de ambulance kwam, verscheen de Kroatische arts Daniela Hudi van het MCC ten tonele. Zij wist de ambulancebroeders ervan te overtuigen dat Hisham naar een ander ziekenhuis enkele kilometers verderop gebracht moest worden. Daar bleek Hisham onder meer een gevaarlijk laag hemoglobinegehalte te hebben, maar het vreemde is dat dit ziekenhuis later wel vier verschillende rapporten afgaf over de gezondheidstoestand van Hisham en hoe en waarom hij daar terecht gekomen was, alle vier met dezelfde datum en ondertekend door dezelfde arts.
Dood
Het MCC gaf ook nog een document af waarin in gloedvolle bewoordingen stond hoeveel therapie Hisham gekregen had (ook therapieën die helemaal niet op Rechnung of Treatment Budget stonden, alles bij elkaar 59 infusen) en hoe sterk hij verbeterd was: ‘overall we can conclude that Mr. Zeid benefitted tremendously from his treatment at MCC so far.’ Wel, Hisham was niet in staat zich over grotere afstanden zonder rolstoel te verplaatsen, niet bij aanvang van de behandelingen en niet na afloop. Van de taxi naar de lift van het ziekenhuis was het maximum dat hij kon opbrengen.
Hisham was begrijpelijkerwijs na thuiskomst nogal boos over de behandeling die hij had gekregen, en gaf Nabil Attalla op 7 december 2010 een volmacht om Gorter aan te klagen bij justitie. Attalla ging meteen aan het werk. Hij was ook erg verontwaardigd, want in de korte periode dat hij Hisham had leren kennen was hij zijn vriend geworden. Twee weken daarna moest Hisham worden opgenomen in het Police Hospital (20-31 december 2010, afbeelding links), en vervolgens kwam hij op 9 januari 2011 in het Maadi Egyptian Military Medical Centre (voor een afbeelding zie hier), waar hij twee dagen later stierf aan levercirrose die had geleid tot acute lage bloeddruk, ademhalingsinsufficiëntie, nierfalen en metabole acidose (te sterke zuurgraad van het bloed) maar merkwaardigerwijs ook aan vasculair gangreen in linkerbeen en rechterarm. Dat laatste kan allerlei oorzaken hebben gehad, zoals verstopte bloedvaten, infecties en diabetes, maar ook beschadigde aderen (door ondeskundig aanbrengen van infusen) of lekkende infusen.
Het Duitse Openbaar Ministerie heeft de zaak in behandeling genomen. Voor zover bekend ziet de Ärtztekammer (dus de tuchtrechter) niets in het idee om Gorter op het matje te roepen. Deel van Attalla’s onderzoek was een onderhoud met professor Willem Betz om zich te laten voorlichten over de medische kant van de zaak (met Gorter is een heleboel aan de hand op zakelijk gebied, maar dat staat hier even los van). Ik was bij dat onderhoud aanwezig. Betz is voorzitter van Skepp, en in die hoedanigheid de spil van een proces dat Gorter tegen Skepp en hem en Luc Bonneux voerde wegens onvriendelijke opmerkingen op de website van Skepp.
Vervalsing
Een van de verbazingwekkende documenten die Attalla mij en Betz liet zien was een brief van advocaat Hommes aan het Landgericht Bonn. Door een niet-kankerpatiënt (Abo Zeid) met MSC te behandelen zou Gorter zich niet aan een concurrentiebeding met XCell-Center (van C. Kleinbloesem die ruzie met Gorter heeft over geld dat Gorter hem niet wil terugbetalen, zie ook noot) hebben gehouden. Hommes verdedigt zich eveneens tegen de aantijging dat Hommes zo maar contant geld zou hebben gevraagd aan de heer Zeid. Zeid zou al lang van tevoren diverse verzoeken hebben gekregen om de betaling te regelen en zou ook al eerder hebben aangedrongen op een factuur. In de kliniek had Zeid slechts geprobeerd wat van de prijs af te pingelen. Dat Hommes in militair uniform was verschenen was gewoon omdat hij toevallig die dag op herhalingsoefening moest en alleen maar even gedag wou zeggen. Hommes had ook een getuige die kon verklaren hoe het werkelijk was toegegaan op 22-23 november in de kliniek. Die getuige was hijzelf, ondergetekende Michael Hommes!
Wat betreft het concurrentiebeding, daar was niets van aan, aldus Hommes. Abo Zeid had namelijk wel degelijk kanker gehad maar hij had gevraagd dat te verzwijgen omdat ‘kanker’ zo erg zou zijn voor zijn naaste familie (dus voor zijn echtgenote die met hem meegekomen was), en omdat hij anders zijn behandeling misschien niet vergoed kon krijgen. Het tweede argument is al even belachelijk als het het eerste. Ten bewijze van de kankerdiagnose zond Hommes (voor een foto van dit juridische zwaargewicht, niet in militair tenue, zie hier) een brief mee van een arts die op 30 januari 2010 Abo Zeid onderzocht zou hebben in een ziekenhuis van de Universiteit van Cairo, het Mubarak Charity Hospital, en die leverkanker (HCC) gevonden zou hebben.
Die brief is een overduidelijke vervalsing. Hij is gesteld in hetzelfde slechte Engels als het eerdergenoemde vod, en er zijn volgens mij 19 punten van overeenkomst, waaronder 10 identieke spel-, taal- en tikfouten. Bovendien is vastgesteld dat Abo Zeid niet op 30 januari 2010 in het Mubarak Charity Hospital geweest is; als hoge politieambtenaar werd hij trouwens in ziekenhuizen van politie en leger behandeld. Verder bleek dat de arts wiens naam onder de brief staat, onbekend is in het Mubarak Charity Hospital, dat de noodzakelijke stempels ontbreken en dat het ziekenhuis elke verantwoordelijkheid voor dat schrijven ontkent. Bovendien is er nooit kanker bij Abo Zeid vastgesteld, en ook de bilharziasis waaraan Abo Zeid geleden zou hebben (volgens deze valse verklaring) was aan de duim van de opsteller of opstelster ontsproten. Gorter of zijn advocaat of beiden zijn dus medeplichtig aan valsheid in geschrifte, en bovendien geven ze impliciet toe dat ze mensen voor kanker behandelen zonder andere aanwijzingen dan een vage brief of een verhaal zonder bijgaande onderzoeksuitslagen.
Hopelijk gaat de Duitse justitie nu de zaken van Gorter grondig tegen het licht houden, en misschien komen daarbij de medische praktijken ook aan bod. Er is namelijk wat voor te zeggen dat Gorter overduidelijk de wet overtreedt op medisch gebied, en dat wil wat zeggen in het tolerante Duitsland.
Vier neptherapieën
De therapieën waaraan Hisham is onderworpen waren: dendritische cellen, stamcellen, hyperthermie, en ‘53 infusions for immune restoration’. Gorter biedt nog wel meer onzin op zijn website, maar daar ga ik nu niet op in.
1. Dendritische celtherapie. Het idee is dat men dendritische cellen (een soort witte bloedlichaampjes) van de patiënt verkrijgt, die buiten het lichaam vermeerdert en bovendien als het ware africht zodat ze kankercellen kunnen herkennen. Meer uitleg kan bijvoorbeeld vinden in het artikel over de Spinozaprijs die Carl Figdor kreeg voor zijn onderzoek op dit gebied. De meeste kankercellen hebben aan hun buitenkant helemaal niets waaraan het immuunsysteem ze zou kunnen herkennen, maar sommige soorten wel. In die gevallen moeten de dendritische cellen in contact gebracht worden met de kankercellen, waarna men de afgerichte cellen weer in de bloedbaan brengt, zodat ze andere delen van het immuunsysteen die voor het feitelijke opruimwerk zorgen kunnen waarschuwen. In het plaatje hierboven ziet men de dendritische cel bezig zijn informatie over te dragen naar een lymfocyt. Dit in contact brengen met stukjes tumor gebeurt niet bij Gorter. Hij lijkt te beweren dat de dendritische cellen de geinfecteerde levercellen herkennen, of dat opgewarmde kankercellen zichzelf adverteren aan de dendritische cellen. Dendritische celtherapie zoals Gorter die doet, is gewoon onzin, en op zijn best is het een experimentele therapie.
De Europese richtlijnen hebben echter alle lidstaten verplicht om wetten te maken over medisch onderzoek. In Nederland is de ‘Wet medisch-wetenschappelijk onderzoek met mensen’ al sinds 1998 van kracht. Die wet verbiedt dat je onzorgvuldige proeven met mensen doet, en een volwassene zonder ‘informed consent’ aan een experiment laten meedoen is in Nederland een misdaad. Voor de Duitse wetgeving zie de Gesetz über Medizinprodukte, speciaal paragrafen 20-21.
2. Stamcellen. Het idee van stamcellen bij kanker is dat die kunnen uitgroeien tot specifieke weefsels die verloren zijn gegaan door kanker. De zogenaamde autologe stamcellen uit het beenmerg worden wel gebruikt bij de behandeling van leukemie. Dan doodt men door chemotherapie alle bloedvormende cellen, dus ook de kankercellen, en daarna krijgt men de eigen eerder gewonnen nog gezonde beenmergcellen weer terug. Maar deze stamcellen uit beenmerg kunnen natuurlijk geen nieuwe levercellen maken. Voor zoiets heeft men stamcellen van embryo’s of zo nodig. De stamcellen in het beenmerg hebben slechts heel beperkte mogelijkheden om zich te ontwikkelen. Het is eigenlijk niet zo goed bekend wat stamcellen ertoe brengt om zich tot een van de honderden specifieke celsoorten te ontwikkelen. Het zal wel iets met signalen van buurcellen te maken hebben. Therapie met dergelijke pluripotente stamcellen is in hoge mate experimenteel. Het is van de gekke dat Gorter die beenmergcellen gewoon per infuus geeft, alsof de stamcellen zelf wel weten waar ze naar toe moeten zwemmen om zich te verder te ontwikkelen en te vermenigvuldigen! Er zijn wel cellen in het menselijk lichaam die dat doen, namelijk kankercellen die zich uitzaaien. Ook hier gelden weer de regels voor experimenten met mensen.
3. Hyperthermie. Het idee van hyperthermie is dat men de effectiviteit van chemotherapie of bestraling verhoogt door heel nauwkeurig een aangedaan lichaamsdeel te verwarmen. Dit vereist gecompliceerde apparatuur en het is grotendeels nog experimenteel. Rechts ziet men hoe hyperthermie professioneel wordt toegepast. Gorters apparatuur, zo hebben ooggetuigen verklaard, bestaat uit een elektrisch kacheltje in combinatie met een ventilator en soortgelijke primitieve toestanden. Op de MCC-website staat een foto hoe bij Gorter toegaat. Hieronder nog een ander plaatje. In het artikel van Renckens ‘Warmlopen tegen kanker met professor Gorter‘ wordt er meer over uitgelegd, en ook in hierboven gelinkte Skepp-artikel van Betz en Bonneux staat er het een en ander over. De hele kliniek van Gorter maakt zelfs op medische leken een amateuristische indruk.
4. Immuunversterking via infusen. Dit is in zijn algemeenheid onzin. Het immuunsysteem is niet iets dat je kunt oppeppen zoals het hemoglobinegehalte met een bloedtransfusie. Voor de infectie met hepatitis-C-virus (HCV) bestaat er wel een soort kuur die vaak werkt, maar dat gaat met wekelijkse injecties met PEG-interferon in combinatie met capsules met een middel tegen virussen, Ribavirine. Die behandeling duurt een half jaar. Daardoor gaat het virus wel weg, maar de leverbeschadiging wordt zo niet opgeheven. Het is niet duidelijk wat er in die infusen met immuunversterking heeft gezeten. De website van Gorter is er ook vaag over. Misschien vitamines en mineralen (‘orthomoleculaire middelen’). Dit is niet eens experimenteel, het is gewoon volslagen onzin.
Met dank aan Nabil Attalla, en Willem Betz.
Noot
Het XCell-Center van Kleinbloesem is eveneens op de tweede verdieping van het Eduardus-Krankenhaus gevestigd. De manager daarvan heeft me verzekerd dat zij niets met Gorter van doen hebben, en dat Gorter er weliswaar nog is maar spoedig zal vertrekken. Het vertrek is per 1 mei 2011. Over de ruzies van Gorter met voormailg geldschieter Kleinbloesem en een andere zakenpartner Jan Bons zie het artikel Gorter contra de Vlaamse sceptici op de website van de VtdK.
Oorspronkelijk was dit artikel gepubliceerd op het (oude) Skepsis-blog en bestond de mogelijkheid om daaronder in discussie te gaan, waar geregeld uitvoerig gebruik van werd gemaakt. De discussie onder dit bericht kan de geïnteresseerde teruglezen in deze pdf (23 pagina’s).