Volgens wijlen Andreas Moritz zit de lever van menig kwakkelend persoon vol met leverstenen. Om de lever te reinigen, ontwikkelde hij een kuur met laxeermiddelen en olijfolie. De honderden stenen die vrijkomen, bewijzen volgens velen dat het goed werkt.
Een recept met olijfolie
door Agnes Tieben – Skepter 25.2 (2012)
ANDREAS Moritz wordt in 1954 in Stuttgart geboren en heeft als kind een zwakke gezondheid. Hij lijdt aan talloze ernstige ziektes zoals jeugdreuma, onregelmatige hartslag, prikkelbaredarmsyndroom, chronische hoofdpijn en migraine, nachtmerries, bloedarmoede, huidziekten, scoliose en flauwtes die gepaard gaan met braken en diarree. Dokters hebben geen verklaring en omdat het gezin Moritz toch al niet veel op heeft met de reguliere geneeskunde, wordt zijn oom gevraagd naar de jongen te kijken. Deze oom is de in Oost-Duitsland bekende iriscopist en homeopaat Harry Kirchhofer (1909-1998). Hij vertelt dat de jongen stenen in zijn lever heeft. Het voorval maakt veel indruk op de jonge Andreas.
Op zijn vijftiende begint hij te experimenteren met zijn dieet. Hij vermoedt dat zijn lichaam is vergiftigd met dierlijke voedingsmiddelen, want als hij die weglaat, verdwijnen ook de meeste symptomen. Toch zijn nog niet al zijn kwalen over, de scoliose is er nog en zijn flauwtes en buikklachten gaan geleidelijk over in heftige buikpijnen, misselijkheid en braken, zoals ook voorkomt bij galkolieken. Moritz raakt er steeds meer van overtuigd dat de irisdiagnostiek van zijn oom juist was en dat de stenen groter en talrijker zijn geworden. Hij begint te experimenteren met kruiden en andere oude middeltjes waarvan werd gedacht dat het de lever zuivert.
Geen wonderolie, maar olijfolie zorgt voor een doorbraak. Al na een eerste kuur loost hij 500 stenen. Zijn galkolieken verdwijnen dezelfde dag nog. Na 12 zuiveringen en 35.000 stenen zijn ook zijn rugpijn en scoliose verdwenen. Om zijn bloeddruk beter onder controle te houden, doet hij aan yoga en meditatie. Op zijn negentiende is zijn gezondheid zoals hij die zich altijd had gewenst. Moritz besluit iriscopie bij zijn oom te studeren en volgt cursussen aan de Maharishi European Research Universiteit (MERU), opgericht door Maharishi Mahesh Yogi (1918-2008), die Transcendente Meditatie onderwijst. Voor zijn studie reist Moritz naar India, Japan, Afrika en Nieuw-Zeeland, waar hij in aanraking komt met ayurveda, shiatsu en andere holistische geneeswijzen. In 1998 emigreert hij naar de VS waar hij zich vestigt als alternatief therapeut en schrijver van boeken over alternatieve geneeswijzen. Meerdere van zijn boeken werden internationale bestsellers. De ongelooflijke lever en galblaaszuivering werd alleen al in het Nederlands de afgelopen twee jaar vijf keer bijgedrukt. [2]
Volgens Moritz ontstaan leverstenen als galafvoergangen verstopt raken, zodat de lever niet meer goed kan functioneren. Het zou de oorzaak zijn van de meeste ziektes en bijna iedereen zou er aan lijden. Volgens Moritz is de ziekte zo onbekend omdat de diagnose vrijwel altijd wordt gemist. De ziekte zou niet gedetecteerd kunnen worden met bloedonderzoek of beeldvormende technieken, behalve met een MRI-scan, maar die wordt bijna nooit genomen volgens Moritz.
Niet veel artsen zijn op de hoogte van het bestaan van leverstenen. Zij leren wel dat als olie wordt gedronken dit via de maag in het eerste deel van de dunne darm, het duodenum, komt. De hersenen geven dan een seintje naar de galblaas om samen te trekken. De galvloeistof is nodig voor een goede vertering van vetten. De lever is de chemische fabriek van het lichaam en produceert doorlopend gal, tot een halve liter per dag. Via kleine speciale kanaaltjes – galkanalen – sijpelt de vloeistof richting de galblaas. De lever produceert tal van vitale producten, waaronder cholesterol dat in superkleine bolletjes door het lichaam naar lichaamscellen wordt vervoerd. Cholesterol is nodig als bouwsteen voor celmembranen, steroïden en vitamine D. Overtollig cholesterol wordt weer naar de lever getransporteerd en aan de galvloeistof toegevoegd. Een kwart van de gal bestaat uit cholesterol. De galblaas slaat de gal op en onttrekt water aan de vloeistof zodat die dikker wordt en de typische groene kleur krijgt. De galvloeistof kan kristalliseren en dit proces kan in galstenen resulteren. Dat is niets bijzonders, bijna 25% van de mensen heeft hier af en toe last van. Galstenen bestaan voor 80% uit cholesterol. De resterende 20% is bilirubine en calciumzouten. Bilirubine is het afbraakproduct van hemoglobine en geeft de galstenen hun bruine tot soms bijna zwarte kleur.
Leverstenen bestaan: de specialist spreekt van intrahepatische galwegstenen. In de westerse samenleving zijn ze vrij zeldzaam: slechts in 1 op de 100 levers zal men ze aantreffen. In China worden bij 40% van de mensen leverstenen aangetroffen. Er zijn twee soorten leverstenen: primaire leverstenen die bij de galkanalen in de lever worden aangetroffen en secundaire stenen die afkomstig zijn van de galblaas. In China worden vooral primaire stenen in de lever aangetroffen, in het Westen vooral secundaire stenen. Waardoor leverstenen exact ontstaan, is niet bekend. Factoren die genoemd worden zijn: slechte galdoorstroming, galweginfectie, ondervoeding, parasitaire infecties of erfelijke ziektes. [5]
Mensen met een lever vol leverstenen lijden aan cholangiohepatitis of hepatolithiasis. Deze ziektes kunnen tot leverkanker leiden. De leverstenen zitten vast in de lever. In tegenstelling tot de galblaas heeft de lever geen spierweefsel om zich samen te trekken. Behandeling bestaat meestal uit het bestrijden van de mogelijke oorzaak en afwachten. Soms lijkt dit succesvol, maar de stenen komen vaak weer terug. In ernstige gevallen moet de chirurg aangetaste leverdelen verwijderen. Het aantonen van leverstenen in histologische coupes is vaak lastig, omdat het microtoommes ze wegduwt bij het aansnijden van de coupe. Artsen gebruiken geavanceerde 3D-MRI technieken om aangetaste leverdelen te identificeren. Uiteraard zijn bij autopsieën leverstenen wel makkelijk te vinden.
Vette stenen
Moritz speelt handig in op het geweten van mensen die de verleiding van frisdranken en fastfood niet kunnen weerstaan. Dergelijke schuldgevoelens kunnen leiden tot periodes van bezinning met diëten en reinigingskuren. Moritz is niet de eerste die met een oliekuur op de proppen komt. Waar het oorspronkelijke idee precies vandaan komt, is niet bekend. De Amerikaanse natuurgenezeres Hulda Clark (1928-2009) beschrijft in haar boek The cure for all diseases (1995) hoe men met olie galstenen uit de lever kan spoelen. [1] Volgens haar bestaat de kuur al honderden of duizenden jaren, maar heeft zij hem verbeterd. Clark werd vooral bekend met haar theorie dat alle ziekten worden veroorzaakt door parasieten die men met een eenvoudig apparaatje kan ‘wegzappen’. Haar reinigingskuur is minder bekend en zo kon Moritz zich opwerpen als de grote deskundige.
Moritz gebruikt de term ‘galstenen’. Volgens Moritz worden galstenen namelijk al in de lever gemaakt. De pas gevormde galstenen zijn nog zacht en hebben dezelfde samenstelling als vloeibare gal. Als een galkanaal verstopt is, kunnen nieuw gevormde stenen niet afgevoerd worden. De lever zal zich langzamerhand met galstenen vullen en de eigenaar zal zich steeds ellendiger voelen. Moritz nodigt iedere lezer uit om zelf een leverzuiveringskuur te doen. Als voorbereiding op de kuur raadt hij aan om een week veel appelsap te drinken. Dit zou de galstenen zachter maken. De avond voorafgaand aan de kuur moet men enige uren vasten en dan een oplossing van bitterzout (magnesiumsulfaat) drinken. Bitterzout heeft een laxerende werking, maar zou volgens Moritz ook de galkanalen verwijden. Bovendien zouden schone darmen de galstenen makkelijker afvoeren. Vlak voor het slapen gaan dient men een halve kop olijfolie gemengd met vers grapefruit- of citroensap te drinken. De volgende dag moet men weer laxeren: ‘zodra je honderden groene, beigekleurige, bruine of zwarte galstenen ziet ronddrijven in de toiletpot, zal je intuïtief weten dat je op een extreem belangrijk spoor in je leven zit.’
De leverreiniging is intussen zo populair dat verschillende instituten de kuur onder begeleiding aanbieden. Zo ook het holistisch zorgcentrum Mens Sana van de arts Hans Reijnen. [7] Reijnen heeft elf jaar een huisartsenpraktijk gehad, maar noemt zich nu ‘arts voor homeopathie en bioresonantie’. Sinds hij achter het bestaan van leverstenen kwam, screent hij al zijn patiënten met zijn bioresonantie-apparaat. ‘In twee jaar tijd heb ik maar liefst 1500 patiënten behandeld voor dit probleem met heel goede resultaten.’ De oorzaak moet niet alleen in alcohol, roken en drugs gezocht worden, maar ook in medicijngebruik en vaccinaties. Ook heeft hij ‘ontdekt’ dat leverstenen in korte tijd kunnen ontstaan als bijwerking van UMTS-frequenties (GSM-verkeer). Aangezien veel van zijn patiënten toch wel opzagen tegen de oliekuur, ontwikkelde hij een alternatieve methode: ‘Ik behandel nu alle patiënten met leverstenen met zelfgemaakte bioresonantiekorrels waarop ik virtuele geluidsfrequenties zet die de stenen als het ware helpen vergruizen of die ervoor zorgen dat de stenen weer oplossen in de galstroom die normaal in de lever altijd moet vloeien.’ Of de bioresonantie echt werkt is een kwestie van vertrouwen.
Op internetsites wemelt het van de enthousiaste berichten van mensen die schrijven dat hun klachten zijn afgenomen of verdwenen. Verschillende deelnemers waren zo onder de indruk dat zij een foto van het resultaat online zetten. De ‘stenen’ zijn vaak zo groot dat ze onmogelijk het traject door de smalle galwegen konden afleggen. Bovendien, de oliekuur resulteert in een overmaat aan leverstenen. Moritz claimt dat hij in korte tijd maar liefst 35.000 stenen uit zijn lever spoelde. Het spreekt tot de verbeelding hoe hij aan dit vrij exacte getal komt, maar zelfs bij een heel voorzichtige schatting overschrijdt het volume van zoveel stenen ruimschoots de inhoud van een grote lever. Bovendien: echte galstenen drijven niet! Uit onderzoek naar de samenstelling van de stenen bleek dat geen cholesterol, bilirubine of kalkzouten aangetoond konden worden. [4] Een experiment met drie gezonde vrijwilligers zonder galstenen leverde het definitieve bewijs: de vrijwilligers produceerden grote hoeveelheden stenen. [3] Waarschijnlijk is het gebruik van citroensap overbodig. In twee publicaties eind 19de eeuw beschrijven artsen hoe een hoge dosis olijfolie galstenen uitdrijft bij patiënten met heftige buikklachten. Frappant is dat uitwendig onderzoek van de artsen geen galstenen bij de verder gezonder patiënten aan het licht bracht. [10][11]
Als Moritz’ stenen geen leverstenen zijn, wat drijft er dan wel? Uit analyse blijkt dat de voornaamste bestanddelen vetten waren. Vetten die men ook aantreft in … verteerde olijfolie. [4]
Natuurlijke ‘overgang’
Voor veel fans is Moritz het grote voorbeeld om lang en gezond te kunnen leven. De schok was dan ook groot toen hij in oktober 2012 plotseling overleed. Maandenlang stond er op zijn website slechts een kort berichtje dat hij was overgegaan, alsof zijn familie en medewerkers niet zo goed raad wisten met de voortijdige dood van de gezondheidsgoeroe. [8] Pas begin februari 2013 werd een vage verklaring voor de overgang gegeven. De gezondheidsproblemen die Moritz als kind al had, zouden in combinatie met het inademen van een verraderlijke schimmel een hartklep hebben aangetast. En men licht toe: ‘Vanuit een innerlijk weten dat zijn tijd hier op aarde voltooid was en omdat zijn geloof in zijn eigen methodes zo diep geworteld was, weigerde Moritz begrijpelijkerwijs een chirurgische ingreep.’ Moritz’ keuze is natuurlijk zijn goed recht. Helaas was hij bijzonder actief en succesvol in het verspreiden van zijn ‘heilsleer’, waarbij reguliere, medicijnen en vaccinatie wordt afgewezen, omdat het de natuurlijke genezingsprocessen zou verstoren.
Moritz’ oliekuur is een typisch voorbeeld van een ‘onschuldige’ alternatieve therapie. Mensen met vage klachten lijden aan een probleem – leverstenen – dat de reguliere gezondheidszorg niet kent en ook nauwelijks kan opsporen. De leverstenen veroorzaken zowat iedere ziekte. De oliekuur verwijdert de ongewenste ‘afval’ of ‘gifstoffen’, die in feite niet meer dan een artefact van de behandeling zijn. De resultaten na een leverreiniging zijn opmerkelijk en menigeen zal zich na een dergelijke opoffering beter voelen. Bovendien, baat het niet, het schaadt ook niet.
Moritz gaat echter veel verder met zijn ideeën. Zo meent hij dat kanker kan ontstaan uit eerdere gezondheidsproblemen die niet opgelost zijn. Hij weidde er een heel boek aan, Kanker is geen ziekte. Kanker zou een van de laatste redmiddelen van het lichaam zijn om tot genezing te komen. Daarom zijn chemotherapie of opereren uit den boze. Hij leek er echt van overtuigd te zijn dat zijn eigen oliekuur de beste oplossing is. Zulke ideeën in combinatie met zijn populariteit maken hem tot een gevaarlijke kwakzalver.
Moritz mag dan overleden zijn, we zijn hoogstwaarschijnlijk nog niet van hem af. Vlak voor zijn dood heeft hij nog een aantal nieuwe boeken geschreven die onverminderd gepromoot worden door zijn zielsverwanten. Zij lijken er hard aan te werken om van Andreas Moritz een legende te maken. Bij artiesten wil een vroegtijdige dood wel eens bijdragen aan het verwerven van de ‘legendestatus’. Als dat bij deze gezondheidsgoeroe ook lukt, dient dat zeker geen goede zaak.
Referenties
1. Clark, H.R. (1995). Handboek zelfgenezing.
2. Moritz, A. (2012). De ongelooflijke lever en galblaaszuivering.
3. Hardt, E.N. (2009). Flushing stones? “Leberreinigung” und “Gallenspülungen”. Dtsch Med Wochenschr., 134, 1774.
4. Sies, C.W. en J. Brooker (2005). Could this be gallstones? Lancet, 365, 1388.
5. Tazuma, S. (2006). Epidemiology, pathogenesis, and classification of biliary stones, Best Pract Res Clin Gastroenterol , 20, 1075-1083
6. Van Hooft, J. et al. (2010). Gulzigheid en boete: laxatiekuren en ‘leverstenen’. Ned Tijdschr Geneeskd., 154, 1-3
7. www.menssana.nu
8. www.ener-chi.com
9. www.zentrum-der-gesundheit.de/pdf/leberreinigung_02.pdf
10. Stephenson WH. 1895 Treatment of Gall Stones by Large Doses of Olive Oil. Br Med J, 1(1795):1144.
11. Goodhart, JF. (1892). Remarks on Gall Stones and on their Treatment by the Administration of Large Doses of Olive Oil. Br Med J, 1(1622), 219-222.
