Mindfulness kwam in de jaren zeventig naar het Westen, je zou er allerlei klein en groot psychisch en lichamelijk leed mee kunnen aanpakken. Een halve eeuw en vele duizenden studies later zijn de grote beloftes nog altijd niet verzilverd.

Brillen met een blauwfilter, zo beweren veel opticiens, beschermen de ogen tegen het schadelijke licht van beeldschermen. Een skepticus ging, na aanschaf, toch maar eens op onderzoek uit.

Chiropractoren slagen er nog steeds niet in hun vak meer wetenschappelijk te funderen, ondanks tactische zetten als het vermijden van pseudowetenschappelijke begrippen als subluxatie.

Regelmatig een tijdje niet eten is op dit moment de dieethype. Helaas bieden proeven met cellen en muizen weinig bewijs om je uit naam van de wetenschap te pijnigen met een chronisch hongergevoel.

Het wonderlijkste aan de homeopathie is wel de extreme verdunning van de gebruikte middelen. Door de jaren hebben homeopaten de vorderingen van de echte wetenschap aangegrepen om te verklaren waarom hun wonderen zouden kunnen werken.

Het hennepextract zou helpen tegen angst, stress, pijn, slapeloosheid, eczeem en zelfs kanker. Alleen de werking bij een zeldzame vorm van epilepsie is echter wetenschappelijk bewezen.

Het duurde opmerkelijk lang voordat men tot inzicht kwam dat liefdevolle verzorging van kinderen essentieel is voor hun geestelijke en lichamelijke ontwikkeling.

Kunnen piloten en stewardessen van verkeersvliegtuigen ziek worden van gevaarlijke stoffen uit de straalmotoren? Het ‘aerotoxisch syndroom’ blijft de gemoederen bezighouden.

Er zijn grote sociale en individuele verschillen in de manier waarop mensen risico’s beoordelen.