Een piramide in de gang
De toekomst aan huis voorspeld
door Kees de Jager – Skepter 12.2 (1999)
Honderd jaar geleden lazen ‘piramidologen’ de toekomst der mensheid in de afmetingen van de piramide van Cheops. Een ongeëvenaarde prestatie, zo lijkt het. Maar Kees de Jager heeft dat in zijn eigen gang nog eens dunnetjes overgedaan.
DE piramiden van Egypte spreken tot de verbeelding. Nadat het stelsel van inwendige gangen en kamers was ontdekt, hebben reeds in het begin van de 20ste eeuw onderzoekers getracht verband te leggen tussen merktekens in de gang van de Grote Piramide en belangrijke gebeurtenissen in de wereldgeschiedenis.
Nauwkeurige meting van de posities van drempels, hoeken en krassen in de grond werden door een geschikt gekozen wiskundige relatie gekoppeld aan belangrijke gebeurtenissen. Met groot succes! Hoewel de piramide lang vóór de geboorte van Christus gebouwd was, bleken vele gebeurtenissen, zelfs die uit de moderne geschiedenis, goed te correleren met gemeten merktekenen in de gang. Dit wonderlijke en schijnbaar onverklaarbare succes wordt er een bewijs voor geacht dat kosmische krachten (die blijkbaar op de hoogte waren van toekomstige ontwikkelingen op aarde) betrokken waren geweest bij de bouw van de piramide.
Deze zaken hebben mij aan het denken gezet. Zou het mogelijk zijn deze metingen te imiteren en aldus beter inzicht te krijgen in de toekomstige ontwikkelingen van de mensheid en daarmee tevens in de werkwijze en aard van genoemde kosmische krachten? Nu zag ik op tegen de reis naar Egypte en daarenboven vreesde ik moeilijk toegang te krijgen tot het inwendige van een piramide. Daarom vroeg ik me af of soortgelijke metingen niet elders uit te voeren zouden zijn. Het antwoord bleek dichtbij te liggen!
Overdreven juist
Ik woon in de sterrenwacht van Utrecht en ik realiseerde me dat dit bij uitstek een plaats kan zijn waar kosmische krachten verblijven. Bovendien lijkt het aannemelijk te onderstellen dat de kosmische krachten, na hun succesvolle bijdrage tot de bouw van de piramide, hun activiteiten niet als beëindigd zullen hebben beschouwd. Stellig zullen ze hebben gezocht naar andere gelegenheden om hun invloed te doen blijken, en zo de mensheid te begeleiden op de weg naar hun onbestemde toekomst. Die plaatsen te vinden en te bestuderen is, zeker in de huidige onzekere tijden, een primaire taak voor wetenschappelijke onderzoekers.
Deze overwegingen brachten me ertoe nauwkeurige metingen uit te voeren in de gang van mijn woning en deze te toetsen aan de jaren waarin grote gebeurtenissen uit de wereldgeschiedenis plaatsvonden. Zoals uit het volgende zal blijken, vond ik een indrukwekkend goede en statistisch gezien vrijwel onmogelijk te achten correlatie (met een waarschijnlijkheid geringer dan één op honderd miljoen) tussen merktekens in mijn huis en belangrijke historische gebeurtenissen.
Mijn onderzoek leidt zelfs tot een voorspelling van het tijdstip van het einde van ruimte en tijd. Dat moment blijkt te vallen in het jaar 2764, op 16 maart, te 03 uur 56 minuten Wereld Tijd. Een bijproduct van mijn onderzoekingen is de ontdekking dat Jezus Christus nooit heeft bestaan.
Metingen werden uitgevoerd in de gang van mijn huis, te beginnen in een diepe gangkast. Het uiteraard willekeurig gekozen nulpunt van de metingen was de westelijke eindmuur van die kast. De positieve richting was oostwaarts gekozen, de gang in naar de huiskamer. In de negatieve richting werden enkele metingen uitgevoerd aan de achterkant van de kastmuur en aan de buitenmuur van de sterrenwacht. De overige metingen betroffen in hoofdzaak deuren, drempels, muurhoeken en verder een lange loper in de gang, een vloermat voor de deur naar een binnenplaats, alsmede een boekenkast en schemerlamp in de woonkamer. In totaal werden 37 posities gemeten, met een nauwkeurigheid van ± 1 mm.
Zoals te begrijpen, is het vinden van een juiste interpolatieformule – die het verband beschrijft tussen de gemeten posities in de woning en de tijd – van essentieel belang. Veel denkwerk is uiteraard verricht om de meest relevante wiskundige formule te vinden. De oplossing bleek, zoals altijd, toch weer verrassend eenvoudig en vanzelfsprekend te zijn. De betreffende relatie moet geschreven worden als een orthogonale hyperbool met een kwadratische term. Dit is eenvoudig aan te tonen. Het Griekse woord ‘ortho’ betekent recht of juist, en het Griekse ‘hyperbolisch’ heeft de bijbetekenis van ‘uitzonderlijk groot’ of ‘overdreven’. De toevoeging van een kwadratische term versterkt deze betekenis en slaat daarom op de kosmos of het heelal.
Deze conclusie vindt ongedwongen steun in eeuwenoude Oosterse Wijsheid. Beschouwen we daartoe het Chinese karakter ‘da’ (‘groot’). Het bestaat uit twee benen met loodrecht daarop een horizontale arm.
Let op het orthogonale karakter van dit symbool! We voegen daar een tweede horizontale arm aan toe om de kwadratische term weer te geven. Er ontstaat dan een nieuw Chinees karakter, ’tièn’, dat reeds duizenden jaren de betekenis heeft van ‘hemel’, ‘boven-menselijk’, ‘kosmisch’ of ‘heelal’. Dit fascinerende resultaat rechtvaardigt mijn keus ten volle.
Mysterieuze kracht
We zijn nu zover dat we de metingen kunnen vergelijken met de wereldgeschiedenis. We willen weten of speciale merktekens op de vloer overeen komen met belangrijke historische data. Daartoe koos ik om te beginnen vier data die ik van overheersend belang vind voor de ontwikkeling van de mensheid:
1. de kroning van Karel de Grote tot keizer van het Frans-Duitse rijk (800);
2. de ontdekking van Amerika (1492);
3. de Franse revolutie (1789);
4. de Russische revolutie (1917).
Ik noem deze data de primaire jaartallen. Een overeenkomst van een van deze jaartallen met een merkteken in de vloer noem ik een primaire treffer.
Laten we voorop stellen dat de kans op vier gelijktijdige primaire treffers uiterst klein is. Ik heb metingen uitgevoerd over een afstand van ca. 15 meter. Een jaar komt ongeveer overeen met 5 mm. Daarom zal de kans dat een van de gemeten punten met een der primaire data overeenkomt ongeveer 5/15000 = 0,0003 zijn. De kans dat een van de 37 gemeten punten een treffer oplevert is 37 maal zo groot, dus ongeveer een op honderd: 0,01. De kans op twee, drie, vier primaire treffers is dus 1 op 10.000, 1 op een miljoen en 1 op honderd miljoen… enzovoort.
In weerwil van deze uitzonderlijk kleine kans vond ik direct vier primaire treffers, zoals blijkt uit Tabel 1. Er is zelfs nog een vijfde stel van primaire jaartallen: dat van begin en einde van de Tweede Wereldoorlog. Het succes van deze overeenstemmingen en de onmogelijkheid ze als toevalstreffers te beschouwen zijn mijns inziens er een overtuigend bewijs voor, dat de bouw van de Utrechtse Sterrenwacht indertijd geleid is door sterke kosmische krachten. Daarbij heeft het meest overtuigende resultaat betrekking op de Tweede Wereldoorlog.
| Jaar | Gebeurtenis | Gemeten positie |
| 800 1492 1789 1917 |
Kroning Karel de Grote Ontdekking Amerika Franse revolutie Russische revolutie |
Westelijk eind loper in de gang Oosteliijke rand deur naar berghok Oostelijke rand deur naar toilet Drempel bij ingang woonkamer |
| Tabel 1: primaire treffers. De kans op deze vier primaire treffers is 1 op honderd miljoen. | ||
| Jaar | Gebeurtenis | Gemeten positie |
| 70 152 768 987 1184 1579 1582 1584 1939-’45 |
Verwoesting Jeruzalem Dood keizer Marcus Aurelius Geboorte Karel de Grote Hugo Capet gekroond Andronicus I gekroond Unie van Utrecht Gregoriaanse kalender Dood Willem de Zwijger Tweede Wereldoorlog |
Wand gangkast Binnenmuur gangkast Deur gangkast Deur hal (west) Deur hal (oost) Deurpost binnenplaats (west) Westelijk eind deurmat Westelijk eind drempel Schemerlamp huiskamer |
| Tabel 2: Nog meer treffers. | ||
Zoals uit Tabel 2 blijkt, stemmen de jaartallen van begin en einde van deze oorlog overeen met de plaats van de schemerlamp in de huiskamer. Bij mijn eerste onderzoek was dat echter niet het geval: tot mijn verwondering vond ik geen merkteken dat overeenstemde met deze jaartallen. Dit kwam me onwaarschijnlijk voor; immers deze gebeurtenis was zonder twijfel de belangrijkste van de 20ste eeuw. Op het ogenblik waarop ik me dit realiseerde, voelde ik me plots geleid door een mysterieuze en nooit eerder zo intens ervaren onweerstaanbare kracht, die me dwong de lamp ca. 15 cm te verplaatsen. Nadat dit gebeurd was, voerde ik opnieuw metingen uit en tot mijn grote verbazing, maar ook tot mijn satisfactie, bleek de positie van de lamp nu overeen te komen met de Tweede Wereldoorlog. Ik beschouw deze gebeurtenis, die op mij een onuitwisbare indruk heeft gemaakt, als het onweerlegbare bewijs van de voortdurende aanwezigheid van kosmische energieën in deze woning.
Olie bij Nieuwpoort
Verscheidene merktekens in de woning zijn gecorreleerd met belangrijke gebeurtenissen in de historie van de christelijke kerk. Te noemen vallen de dood van Paus Sixtus I (westzijde van muur van de gangkast), van Paus Johannes XI (ingang hal), van Paus Gregorius XI (westzijde van deur naar berghok) en van Paus Innocentius XII (raam naar binnenplaats, oostzijde). Verder noem ik de inauguratie van Paus Clemens X (oostelijk eind van vloermat), van Paus Pius XI (drempel naar huiskamer), en zo zijn er meer. Wanneer zoveel belangrijke personen uit de christelijke kerk hun corresponderende merken vinden in de gang, dan moet dit a fortiori gelden voor de initiator van de christelijke kerk, Jezus Christus.
Zo beschouwd, bieden mijn metingen een excellente gelegenheid om uiteindelijk duidelijkheid te verschaffen over enkele jaartallen waarover nog steeds onzekerheid bestaat. Ik doel hier op de jaren van geboorte en kruisiging van Jezus Christus. In het bijzonder heerst verschil van mening over het jaar van geboorte, waarover historici jaartallen noemen tussen ca. 8 en 3 v.C. Maar ook over het jaar van de kruisiging (beweerd wordt 30 n.C.) heerst enige onzekerheid.
Ik heb een zorgvuldig onderzoek uitgevoerd in het relevante deel van het gebouw. Tot mijn grote verwondering vond ik geen enkel duidelijk merkteken, noch in de periode tussen 10 en 1 v.C., noch omstreeks het jaar 30. We moeten dus concluderen dat naar alle waarschijnlijkheid Jezus Christus niet bestaan heeft. Vermoedelijk hebben we te doen met een mythische persoon. Ik beschouw dit als een van de belangrijke resultaten van mijn onderzoek.
De Slag bij Nieuwpoort was op zichzelf niet erg belangrijk maar placht onder schoolkinderen goed bekend te zijn omdat het jaartal (1600) zo gemakkelijk te onthouden is. Ik heb gezocht naar een merkteken dat op deze slag kon slaan, maar dat in eerste instantie niet gevonden. Begrijpelijk, want de slag was niet van het grootste belang. Verder zoekend ontdekte ik echter een vlekje op de vloermat naar de binnenplaats, dat exact met het jaar 1600 overeen stemde. Dit vlekje was veroorzaakt door een drupje olie, dat op de mat was gelekt bij een eerdere poging van mij om het slot van die deur wat minder stroef te doen lopen. Dit resultaat versterkt de vorige conclusie: wanneer zelfs de Slag bij Nieuwpoort zijn merk achterlaat, dan moet dat stellig ook het geval zijn voor de geboorte van Jezus Christus, als deze ooit bestaan zou hebben.
Omdat de interpolatieformule een orthogonale hyperbool is (de noodzaak van het gebruik van deze formule is hierboven reeds gerechtvaardigd), zullen voor zeer grote positieve afstanden, (ver in oostelijke richting) de tijdstippen steeds dichter op elkaar naderen en uiteindelijk asymptotisch convergeren naar één tijdstip. Anders gezegd, hoever we ook zouden gaan in oostelijke richting, we zullen stuiten op een tijdstip dat we nooit kunnen passeren. De tijd daarvoorbij bestaat eenvoudigweg niet. Volgens de relativiteitstheorie houdt dit tevens het einde in van het bestaan van de ruimte. Het Eindtijdstip, zoals we dit voortaan zullen noemen, kan exact berekend worden. Het blijkt te vallen op 16 maart 2764 te 04 uur 17 minuten Plaatselijke Utrechtse Tijd, wat overeenkomt met 03 uur 56 minuten Universele Tijd. In de internationale wetenschappelijke literatuur heb ik voor dit tijdstip de term Final Epoch ingevoerd.
Uiteraard zal nog veel onderzoek nodig zijn om de betekenis en draagwijdte van het begrip Eindtijdstip nader te begrijpen, maar het kan zijn dat het Eindtijdstip overeen komt met het begin van het Tijdperk van Aquarius. Er is in de sterrenkundige literatuur enige onzekerheid over het begin van dit tijdperk, afhankelijk van hoe de grenzen van het sterrenbeeld Aquarius getekend worden. De meeste specialisten stellen het ergens in de buurt van het jaar 2600, maar mijn hier beschreven onderzoekingen tonen ten duidelijkste aan dat het ca. 160 jaar later ligt.
Ik beschouw het hier beschreven resultaat als zeer belangrijk. In alle bescheidenheid, maar met gerechtvaardigde trots, merk ik op hier een nieuwe tak van de kosmologie geïntroduceerd te hebben. Hiervoor heb ik de naam Nieuwe Kosmologie (New Cosmology) ingevoerd.
Naschrif – De argumenten van mijn critici
De boven beschreven belangrijke resultaten werden door mij beschreven tijdens het World Skeptical Congress te Heidelberg in juli 1998. In antwoord op enkele vragen uit het publiek kan ik antwoorden dat ik inderdaad overweeg mijn woning open te stellen voor het publiek. Toegangsprijs: 10 Euro p.p. (half tarief voor kinderen en personen in het bezit van een 65+ pas). Voor 20 Euro extra kan men enkele minuten mediteren op de deurmat.
Bij nader inzien denk ik echter mijn ontdekkingen niet voor het juiste forum gepresenteerd te hebben. Van cynici en dorre skeptici onder het publiek kon men de welbekende zure opmerkingen verwachten, culminerend in de term pseudo-wetenschap. Ik ken hun argumenten. Daarop anticiperend kan ik ze als volgt samenvatten:
1. Een empirisch gevonden correlatie impliceert pas een causaliteit wanneer het oorzakelijk verband, m.a.w. de relatie van oorzaak en gevolg, tussen de gecorreleerde grootheden is gevonden. Zolang dat niet het geval is, hebben we slechts te doen met een correlatie en niet meer dan dat. Een correlatie mag nooit gebruikt worden voor inter-of extrapolatie, noch voor het doen van voorspellingen, zoals werd gedaan in het geval van Jezus Christus.
2. De schrijver verklaarde niet waarom een orthogonale ‘hyperbool’ gebruikt werd als interpolatieformule. Hij gebruikte geen wetenschappelijke maar slechts enige quasi-mystieke argumenten. De verwijzing naar het Chinese schrift en in het algemeen naar Oosterse wijsheid is een gebruikelijke manier van pseudo-wetenschappers om indruk te maken op de lezer, nog afgezien daarvan dat ’tièn’ niet ‘kosmisch’ of ‘heelal’ betekent.
3. De schrijver gaf geen lijst van zijn meetresultaten, zodat zijn rekenwerk en conclusies niet te controleren zijn. Een gebruikelijke fout is het hanteren van overdreven wiskundige nauwkeurigheid. Het Eindtijdstip werd berekend tot op een minuut nauwkeurig. Dit impliceert een meetnauwkeurigheid van ca. een honderdduizendste millimeter.
4. De statistiek is verkeerd gebruikt. De a priori kans op een treffer is inderdaad klein, maar de schrijver heeft nagelaten de lezer er op te wijzen dat de gebruikte formule vier vrij te kiezen parameters heeft zodat met enig wiskundig proberen vier treffers zonder meer te verwachten zijn. Hij heeft ook niet meegedeeld dat hij zijn computer ca. 100.000 mogelijke combinaties heeft laten onderzoeken, zodat het vinden van de goede combinatie praktisch gegarandeerd was. De kans op vier primaire treffers is dus nagenoeg 100 procent in plaats van één op 100 miljoen.
5. Een verder punt is dat er zeer veel historische data van enige betekenis te vinden zijn. Nadat de primaire treffers gevonden zijn, is het een eenvoudige stap om een encyclopedie ter hand te nemen om daaruit voor ca. de helft van de merktekens een treffer te vinden. De kroning van Andronicus I was trouwens al in september 1183.
6. Een welbekend aspect van pseudo-wetenschap is het manipuleren van gegevens om naar het gewenste resultaat toe te werken. Een duidelijk voorbeeld is dat van de schemerlamp en de Tweede Wereldoorlog. Het a posteriori zoeken naar een vlek op de deurmat om een treffen met een gewenst jaartal te vinden, is in strijd met elke wetenschappelijke methodiek en ten enenmale onaanvaardbaar. Niettemin is het misschien wel de meest voorkomende vorm van manipulatie van gegevens die typerend is voor pseudo-wetenschap.
7. De belangrijkste conclusie, die van het Einde der Tijden, is er van tevoren in gestopt. Een hyperbool heeft twee asymptoten en door een daarvan evenwijdig aan de horizontale (afstanden) as te kiezen moet er een asymptotisch einde der tijden te voorschijn komen. De invoering van de kwadratische term was slechts een handigheid om een extra vrije parameter te hebben, wat het aantal treffers op eenvoudige wijze vergroot. In bovenstaand artikel is niet vermeld dat de andere (verticale) asymptoot wijst naar een punt in de stad Utrecht waarheen ver in het verleden liggende tijdstippen convergeren. Op die plaats moeten eens Ruimte en Tijd hun begin gevonden hebben, m.a.w. op die gezegende plek, die nauwkeurig te berekenen is, vond 14 miljard jaar geleden de Oerknal plaats, die het begin was van het heelal.
Het weerwoord
Zoals gezegd, dit zijn de typische argumenten waarmee de wetenschappelijke fatsoensridders telkens maar weer komen aandragen – tegen beter weten in. Ze hebben al vele malen en uitentreure gehoord waarom hun argumenten niet deugen. Ze leven gewoon in een andere wereld, en proberen mij hun bekrompen rechtlijnige linkerbreinzienswijzen op te dringen. Per slot van rekening is het mijn huis en mijn gang, zijn het mijn metingen en berekeningen, daar kan al hun geredekavel niets aan af doen. Het is mijn schemerlamp, en ik heb in mijn hart de kosmische krachten zelf ervaren! Die skeptici zouden wat skeptischer moeten zijn tegenover hun eigen benepen geloof. Ze kunnen immers niet eens de liefde verklaren! Ze zouden eens in de beslotenheid van hun eigen huis moeten neerknielen met een meetlint en zich overgeven aan de kosmische krachten. Dan zal hun de waarheid geopenbaard worden!! Ten slotte, wat zullen ze zeggen als op mijn Final Epoch het einde der tijden aanbreekt? Ze zullen met de mond vol tanden staan!
