In oktober 1988 verscheen het boek Parariteiten van Rob Nanninga dat een kritische blik werpt op het paranormale. De tekst op de achterflap vat goed samen wat de lezer kan verwachten van de inhoud: “Wonderbaarlijke vermogens en bovennatuurlijke krachten hebben door de eeuwen heen een belangrijke rol gespeeld en oefenen nog steeds een grote aantrekkingskracht uit: … Meer lezen
Dyslexie bestaat maar wetenschappelijk onderzoek heeft duidelijk gemaakt dat dyslexie vele oorzaken kan hebben. Er zijn ook geen tests of wat dan ook om dyslectische kinderen te onderscheiden van kinderen die ‘gewoon’ zwak in lezen zijn. Aan de diagnose dyslexie heb je ook niets. Zwakke lezers moeten extra oefening krijgen. Hoe ernstiger het probleem hoe intensiever en langer er geoefend moet worden. Het enige criterium voor dyslexie is ‘hardnekkigheid ondanks adequate hulp.’ Punt.
De wereld van human resources (HR) staat bol van de onzin. Wee degene die zich kritisch over deze onthutsende praktijken uitlaat en de geclaimde bewering wetenschappelijk probeert te toetsen. Dan komt de ware aard van de aanbieders naar boven en wordt justitie ingeschakeld. Zo liep een dame die alfatraining en ‘selfcoaching’ verzorgde na kritiek naar de rechter.
Van tijd tot tijd wordt de rechter geroepen een oordeel te geven over medisch handelen. Dat kan zich voordoen in strafzaken, waarin bijvoorbeeld een arts beschuldigd wordt van het opzettelijk stellen van verkeerde diagnoses, maar ook in civiele zaken, waarin bijvoorbeeld een patiënt schadevergoeding vordert omdat een cosmetische operatie totaal mislukt is. Een probleem voor rechters bij dit soort zaken is dat zij weliswaar over grondige kennis van het recht beschikken, maar doorgaans leken op medisch gebied zijn. Omdat zij gelet op hun specialisme geen gezaghebbend oordeel kunnen geven over de aanvaardbaarheid, het risico, het nut of de effectiviteit van medisch handelen, is het van belang dat zij door de procespartijen daarover met behulp van deskundigen goed worden voorgelicht. Dit geldt niet minder, en misschien nog wel veel meer, wanneer aan de rechter een zaak wordt voorgelegd waarin het niet om reguliere, maar om alternatieve geneeskunde gaat.
Recent hebben twee rechtszaken rond alternatieve behandelaars het nieuws gehaald. In beide gevallen gaat het om artsen en/of therapeuten die menen recht te hebben op vrijstelling van de verplichting omzetbelasting (beter bekend als btw) te betalen.
Over de epidemie van ‘hervonden herinneringen’ horen we tegenwoordig maar weinig meer. Maar er zijn nog genoeg kwakzalvers die erge brokken maken. Rob Derksen uit de bossen van Rucphen is een voorbeeld. Hij wist een jonge vrouw zover te krijgen dat ze zich ‘herinnerde’ seksueel misbruikt te zijn door haar vader en haar 14 jaar oude broer.
Bij het thema ‘hervonden herinneringen’ zijn de volgende twee feiten veel te weinig bekend:
1. Als iemand iets heel ergs meemaakt, wordt het niet vergeten.
2. Herinneringen aan dingen die niet gebeurd zijn kunnen gemakkelijk ontstaan; voor sommige mensen volstaat milde suggestie.