In oktober 1988 verscheen het boek Parariteiten van Rob Nanninga dat een kritische blik werpt op het paranormale. De tekst op de achterflap vat goed samen wat de lezer kan verwachten van de inhoud:
“Wonderbaarlijke vermogens en bovennatuurlijke krachten hebben door de eeuwen heen een belangrijke rol gespeeld en oefenen nog steeds een grote aantrekkingskracht uit: ondanks de vorderingen van wetenschap en technologie is de belangstelling voor het paranormale de laatste jaren sterk gegroeid. Ruim eenderde van de bevolking blijkt te geloven in het bestaan van paranormale verschijnselen.
Maar wat houden paranormale verschijnselen zoals telepathie, helderziendheid, plaaggeesten en andere fenomenen nu eigenlijk in? Wat klopt er van de beweringen van paragnosten, spiritisten, uittreders? Wat voor onderzoek is er gedaan en hoe goed is dit onderzoek verricht?”
Digitale heruitgave
In gedrukte vorm is het boek al lang uitverkocht, maar het is nu digitaal verkrijgbaar. In deze digitale heruitgave zijn kleine foutjes in de oorspronkelijke versie verbeterd en is de spelling gemoderniseerd. Ook is de opmaak iets veranderd, maar er is voor gezorgd dat de nummering van de pagina’s hetzelfde is gebleven als in de oorspronkelijke uitgave. De ongewijzigde registers achterin zijn dus nog steeds goed bruikbaar, hoewel zoeken met de zoekfunctie van de pdf nu veel eenvoudiger is.
Zoals Jan Willem Nienhuys schrijft in het voorwoord van deze digitale heruitgave hebben zich sinds Parariteiten in 1988 uitkwam bij tal van behandelde onderwerpen nieuwe ontwikkelingen voorgedaan. Op de Skepsis-website kunt u via de zoekfunctie of de index van Skepter artikelen vinden die verder gaan waar Nanninga in 1988 was gebleven. U zult ontdekken dat veel van die gevonden stukken ook weer van de hand van Nanninga zijn, want hij is tot zijn overlijden in 2014 blijven schrijven over deze onderwerpen.
Wat fijn dat het boek van mijn lieve veel te vroeg overleden Rob nu weer (digitaal) verkrijgbaar is!
Na zijn overlijden vond ik op en bij zijn scanner pagina’s van Parariteiten die hij had ingescand. Daar was hij blijkbaar mee begonnen na het inscannen van een aantal Skeptische Notities, die hij op 23 mei, een week voor zijn dood, op de website had gezet (zie http://www.skepsis.nl/updates).
Toen ik zag dat hij bezig was geweest zijn eigen boek te digitaliseren, leek me het een goed idee om dit laatste project van hem te voltooien. Gelukkig voelde Jan Willem Nienhuys hier ook wel voor en heeft er toen werk van gemaakt. Nu kan elke geïnteresseerde op deze website in het bezit komen van Parariteiten en gaat een laatste wens van Rob alsnog in vervulling.
Bedankt, Jan Willem en Pepijn!
Jolanda Hennekam
Toen ik Robs levenswerk bekeek na zijn overlijden, werd mijn interesse in dit boek sterk gewekt, zeker omdat Jan Willem Nienhuys het Transcendente Meditatie-experiment met de knikkerplaat eruit vertelde in zijn in memoriam. Daarop zocht ik ernaar, maar het werd niet meer uitgegeven en was ook niet tweedehands verkrijgbaar. Nu heeft de buitenwereld toegang tot een schat aan informatie en onderzoek naar het paranormale, dat is zeer mooi. Heel blij dat dit nu gedigitaliseerd is, bedankt!
Deze digitale heruitgave heeft de signatuur van… Jan Willem (Nienhuys)! Dank je, Jan Willem, dit is precies wat Rob fijn vindt: voor iedereen toegankelijk, snel (want: digitaal) en gratis.
Eigenlijk vreemd dat dit niet eerder gebeurd is. Heel mooi, hulde voor het werk. Dit was beslist niet in één dagje gepiept, I’m sure.
Dank voor de heruitgave. Nu heb ik de twee standaardwerken “Helderziendheid bekeken” en “Parariteiten” in volle glorie op mijn Bureaublad staan.
Het zou leuk zijn als “Tussen waarheid en waanzin” daar ook nog bij kwam !
Beste Jan Willem en Pepijn,
Dank voor jullie heruitgave van Parariteiten!
En dat jullie die om niet aan de leden/donateurs beschikbaar stellen is ook fantastisch.
Heel handig zoeken in zo’n pdf-uitgave.
Vriendelijke groet van Pieter Padmos.
Het boek blijkt nog tweedehands te verkrijgen te zijn, ondermeer op Bol.com. Ik moest wel even lachen om de begeleidende tekst:
“De schrijver getuigt van een grote belezenheid en het boek zou een prima werk geweest zijn ware het niet dat van het begin af aan overduidelijk naar voren komt dat de schrijver twijfelt aan het bestaan van deze verschijnselen en daarmee alles negatief becommentarieert of met een insinuerend toontje als bv.: ‘de would-be parapsycholoog…’ neerzet, of er worden andere ondermijnende opmerkingen gemaakt. Het boek verliest alle geloofwaardigheid omdat het objectief lijkt maar in wezen geen enkele ruimte laat en alles afbreekt. Alleen (felle) tegenstanders van het paranormale zullen het verwelkomen.”
Jan Willem en Pepijn (en Jolanda),
tja, de heruitgave nog niet bekeken, maar op sommige zaken durf ik zomaar blindelings te vertrouwen, soms. Dat moet in orde zijn, die heruitgave. Hoe kritisch was Rob op ‘zijn’ eigen boekje (en hier en daar al wel degelijk terecht) toen hij me destijds (2007) schreef in ongeveer de bewoordingen: “Jouw boekje heeft iets tijdsloos en het mijne niet!” Beide een boekje in 1988. Pardon, Rob? We zetten het gewoon op internet bij ‘deze’ onzin, jouw boek- de publieke omroep was bezig met een soort paragnostenwedstrijd- , na geen bezwaar van de uitgever van dat boekje. “Waarom het jouwe dan ook niet meteen, Rob, geschiedenis heeft ook haar eigen waarde, toch, in elke onvolkomenheid?”
Op jullie site ( nam/ neem aan voor 90% zijn eigen werk) nota bene moet dat dan toch ook gewoon een plekje hebben, Rob? (Ik stelde me hem voor achter een groot Dell-scherm in en niet ut Groningen.)
Van mijn boekje vond hij het dan – weer nota bene – weer geen bezwaar dat ik niet duidelijk verwees naar bekend hot- en cold-reading of Barnum-effect (inderdaad had mijn boekje meer van een ‘verhandeling’ dat alle moeilijke verwijzingen wilde vermijden, opdat ook mijn zus mij zou kunnen volgen, quod, ondanks al dat voornemen, non gebleken waarheid was), gezien in de tijd, lieve Rob, kijk des nachts naar een RTL-zender en er verschijnt iets blonds dat met geen zus te vergelijken is en wel degelijk ook niet meer de term ‘mogelijke vergissingen’ te beschrijven is. Het was toen 1988, vóór het internet. Ik in de kimono van één onderwerp daarna, en hij met de Vereniging tegen wie weet welke ‘kwakzalverij’.
Ga even zo het werk van JW en PvE scannen, het begrip tijdloosheid laten we aan een andere leraar, Icke, toch ook skeptisch protagonist. Het was een ‘kinderwerkje’ van je, Rob, maar daarom niet minder ‘mooi’ in het verlangen van het afzien van subjectiviteit in te grote mate. Namens Peggy Lee hoopten we op de toch nog beter gerealiseerde consequentie : ook je eerste ‘onderzoek’ mocht er wel zijn: daarna kwam pas het ‘serieuze’ werk van je. Veel ‘psychologie’. (Misschien zelfs te veel, de ‘harde’ jongens blijven ‘harde’ jongens, nou ja en meisjes.) Er blijft ‘donkere materie’ die zelfs Erik Zwart, enzovoort. Betekenisgeving. filosofie, voor sommigen zijn sommige dingen te groot en andere te klein. Parariteiten, met respect voor de titel, die de lading naar je eigen zeggen niet dekte, maar ja dat kriebelige van de uitgevers: ik hou van je ‘Inzicht en toch Onbescheidenheid in Onterechte Claims naar Inzicht naar de Stand der Zaken Nu’, het bekte niet.
Dank JW en PvE.