Hoe word je rijk en succesvol? De deskundigen die in de dvd-film The Secret aan het woord komen, weten het antwoord uit eigen ervaring: ga anderen vertellen hoe ze rijk en succesvol kunnen worden! Schrijf daar bestsellers over, organiseer seminars op cruiseschepen of sticht een spirituele beweging en ga channelen. Hoe meer je op deze manier verdient, des te beter kun je jezelf presenteren als het levende bewijs van de effectiviteit van je methode. Probeer vooral in de tv-show van Oprah Winfrey te komen, dan vliegt het geld je tegemoet.
Het Geheim dat op de dvd wordt onthuld, was al bekend bij grote denkers zoals Newton en Einstein, maar zij spraken er zelden in het openbaar over. Het is de Wet van Aantrekking, die ervoor zorgt dat ieder mens krijgt wat hem of haar toekomt. Alles wat je in je leven tegenkomt, heb je zelf aangetrokken. Als je ergens veel aan denkt, dan trek je het als een magneet naar je toe. De beste manier om iets te krijgen is je voor te stellen dat je het al hebt en de bijbehorende emoties te ervaren. Voel je rijk, dan zul je rijk worden. Het ‘universum’ levert alles op bestelling. Voel je goed, dan zorgt de Wet van Aantrekking dat je goed ontmoet en alles krijgt wat je nodig hebt om je goed te blijven voelen. Er is genoeg voor iedereen.
De auteur Jack Canfield wilde honderdduizend dollar verdienen met zijn boek. Hij tekende vijf nullen op een biljet van 1 dollar en keek daar dagelijks naar, terwijl hij zich voorstelde dat hij het geld al had. Toen hij de National Enquirer in een supermarkt zag liggen, bedacht hij dat de lezers een goede doelgroep vormden. Zes weken later ontmoette hij een freelance journaliste die wel een stuk over hem in de roddelkrant wilde schrijven. Hij verdiende dat jaar bijna een ton en stelde zich ten doel met een volgend boek een miljoen te verdienen. Ook dat lukte, waarmee is aangetoond dat het werkt.
Cathy Goodman hoorde dat ze borstkanker had. Maar ze geloofde met heel haar hart dat ze al genezen was en prevelde voortdurend ‘dank u voor mijn genezing’. Na drie maanden was ze weer helemaal gezond, zonder behandeling.
Helaas zit er ook een keerzijde aan de Wet. Veel mensen denken aan dingen die ze niet willen. Ze piekeren bijvoorbeeld over hun schulden. Dat heeft tot gevolg dat ze nog meer schulden krijgen, want de Wet van Aantrekking houdt geen rekening met het woordje ‘niet’. Als je kijkt naar de ellende waarin je zit, dan krijg je daar nog meer van, ook al wil je dat niet. Wees niet bang dat er weer een rekening op je mat zal vallen, maar stel je voor dat het een vette cheque is. Praat niet te veel over ziekten, want dan word je ziek.
Voer geen strijd of actie, verzet je nergens tegen, maar zorg dat je krijgt wat je hebben wilt door de juiste gedachten uit te zenden. Het universum zorgt er dan voor dat die zich manifesteren. Wees dankbaar voor je zegeningen, zodat je er meer van krijgt. Zo creëren we elk de wereld die bij ons past. Toeval bestaat niet. Maar we hoeven niet te weten hoe het universum werkt. We hoeven slechts te geloven dat het al onze dromen kan laten uitkomen. De wereld is perfect en onze mogelijkheden zijn onbeperkt.
Rijkdom en commercieel succes kunnen worden gezien als een teken van spirituele groei, als een expressie van de rijke ideeën in je hoofd, waar je niet veel voor hoeft te doen.
Veel Amerikanen voelen zich aangetrokken tot deze optimistische en platte versie van het new-agegeloof, met wortels in de New Thought beweging uit de 19de eeuw. Larry King van CNN neemt de prosperity goeroes (en hun valse doctorstitels) naar het schijnt heel serieus en Oprah Winfrey gebruikte twee uitzendingen van haar tv-show om het geloof krachtig te promoten. Ze is zelf zo bedreven in de Wet van Aantrekking dat ze naar men zegt al tweeënhalf miljard dollar heeft vergaard. Ze is een supersterke magneet.
Het geloof is niet in alle opzichten onzin. Op het terrein van menselijk relaties is het bijvoorbeeld waar dat een vijandige houding vijandschap oproept. Positieve gedachten leveren ook meer op dan depressieve. Maar dat valt gewoon binnen de normale wetenschap. Dat hoeven we niet te verklaren met een geheime wet die het hele universum beheerst en afstemt op wat mensen denken en voelen. Er is geen reden om aan te nemen dat alles wat mij overkomt met mijn gedachten te maken heeft. Ten eerste ben ik niet alleen op de wereld (u bent er ook nog) en ten tweede lukt het mij zelfs al niet om de val van een dobbelsteen te beïnvloeden.
‘Wanneer je dingen ziet die je niet wilt ervaren, spreek er dan niet over. Schrijf er niet over. Sluit je niet aan bij groepen die zich er zorgen over maken. Doe je best om ze te negeren’, sprak Abraham bij monde van mevrouw Hicks. Deze pagina had dus beter blanco kunnen blijven, want het wordt nu alleen nog maar erger. Skeptici trekken zelf de onzin aan.
Deze tekst verscheen eerder in Skepter 20(1).
Dat het gehoor normaal niet uitvalt tijdens een operatie betwijfel ik. Een test voor hoe de narcose verloopt, bestaat erin geluidjes te maken in de oren, en dan te kijken of de hersenen daarop regeren.
Pratt vertelt in het geciteerde artikel ongeveer hetzelfde als F. David Peat (die ook coauteur is van enkele van een van de geciteerde bronnen) enige jaren later (1997) in de biografie van Bohm beschreef.
Ik heb het inderdaad niet helemaal goed weergegeven. Bell bedacht een concrete manier om te weerleggen dat lokale verborgen variabelen een rol spelen bij kwantumverschijnselen. Bohms theorie heeft verborgen variabelen, die echter niet-lokaal zijn, en waarvan het bestaan op geen enkele manier kan worden aangetoond, zelfs in principe niet.
Ze lijken natuurlijk in die zin wat op golffuncties die ook maar rekenhulpen zijn, maar in elk geval geven die rekenhulpen uitkomsten die kloppen.
Voor zover ik begrijp, zien de meeste theoretische fysici (en zeker niet de paar die ik ken) niets in theorieën met dingen erin die niks helpen bij berekeningen en ook verder niet controleerbaar zijn.
Helaas zijn er veel van die reïncarnatieverhalen die verschrikkelijk moeilijk te controleren zijn, en ‘jaren geleden iets met Australiërs op tv’ is nogal vaag. Misschien is de documentaire bedoeld die op 6 januari 1986 is uitgezonden, en die al in 1981 gemaakt was door Peter Ramster. Alleen ging die over vier Australische vrouwen, en energieke journalisten die die docu controleerden, ontdekten dat het een soort kijkersbedrog was.
@theo
Als je een hartstilstand krijgt loopt het zuurstoftekort in je hersenen, door het wegvallen van alle zuurstoftoevoer, zo snel op dat je waarschijnlijk geen ervaring hebt behalve dan dat alles zwart wordt (de zuurstofbehoefte per gram weefsel van het netvlies is nog hoger dan die van de hersenen).
Maar bij veel ziekten is het uiteindelijk intreden van de dood het gevolg van een geleidelijk toenemend zuurstofgebrek. Dan kunnen sterfbedervaringen optreden.
Woerlee toont aan de hand van hoog en breed bekende vakliteratuur (al uit 1963) aan dat bij reanimatie door hartstilstand de door de reanimatie opgewekte bloedstroom in ongeveer 20% van de gevallen voldoende zuurstof naar de hersenen brengt om een zekere mate van bewustzijn mogelijk te maken. Op dat ogenblik heeft het hersenweefsel nog een flinke zuurstofschuld. Dus als inderdaad ongeveer 20% van de betrokkenen zich iets herinnert is dat een ondersteuning voor de ‘zuurstofgebrektheorie’. Verder is het absoluut zeker dat die minimale hoeveelheid bewustzijn die door de vernieuwde zuurstoftoevoer is mogelijk gemaakt nog onder invloed staat van het nog niet verholpen zuurstofgebrek. Wie dus beweert dat wat BDE’ers ervaren niks met zuurstofgebrek te maken heeft, verkeert in de positie van iemand die bij hoog en bij laag volhoudt dat drenkelingen niet nat worden.
Het probleem is dat PvL alle BDE-aspecten op een hoop gooit en omdat daar sommige bij zitten die niet het gevolg van zuurstofgebrek zijn, zegt hij dat ‘de’ BDE niks met zuurstofgebrek te maken heeft.
Het is net als met UFO’s. Er zijn mensen die alles wat iedereen aan onverklaarbaars aan de hemel zien aan één enkele oorzaak toeschrijven, bijvoorbeeld buitenaardsen. Als je begint met een groot aantal raadselachtige dingen die misschien weinig met elkaar te maken hebben allemaal aan één oorzaak (God, buitenaardsen, kosmische ziel, oplichterij) toe te schrijven gaat altijd de mist in.
PvL bespreekt bijv. de ervaring van een zekere Pam Reynolds tijdens een operatie. Maar dat was heel wat anders. Woerlee oordeelt op basis van de beschrijving van Sabom dat het gaat om ‘awareness’ tijdens narcose. Dat is totaal wat anders dan uitval en daarna gedeeltelijk herstel van de zuurstofvoorziening van de hersenen.
Uittredingservaringen zijn weer heel wat anders. Die schijnen verorozaakt te worden door uitval van het hele systeem van proprioceptie. Wij ‘weten’ automatisch waar onze lichaamsdelen zich ten opzichte van elkaar en de ons omringende ruimte bevinden. Allerlei receptoren voor druk, aanraking, stand van ledematen, en spierspanning zorgen daarvoor (en natuurlijk ons evenwichtsorgaan in samenwerking met ogen e.d.). Als dat systeem niet goed werkt kun je een uittredingservaring hebben. Als niets in je hersenen meer goed werkt, dan kan dat systeem ook niet goed werken, maar ook zonder zuurstofgebrek kan bij volkomen gezonde mensen dat systeem minder goed werken.
Daarom vind ik dat PvL’s boek los staat van uittredingservaringen, in het bijzonder van die van verder gezonde mensen. We gaan toch ook niet de geneugten van het op de rug liggen bespreken omdat BDE’ers meestal op hun rug liggen?
En na het verschijnen van de Skepter met PvL, kunnen we er hier verder op in gaan.
Jan Willem@:Nog even een item over parapsychologische verschijnselen,zou je dit nog eens willen lezen,zelfs je naam wordt erin genoemd (bij de kleine letters)in relatie tot een volgens de schrijver onterechte kritische beschouwing,ik heb het zelf ook gelezen en ben benieuwd naar je commentaar.
http://www.txtxs.nl/artikel.asp?artid=107
Het geciteerde artikel is van Titus Rivas. Rivas doet de moeite niet om zelf te citeren waar hij die kennis over mijn opinie vandaan heeft. Ik heb een brochure over het onderwerp geschreven, die Rivas voor zover ik weet nooit gelezen heeft, alleen de samenvatting daarvan op de website van Skepsis.
Mijn eerste kennismaking met Rivas dateert van begin 1988 toen hij meende dat hij een reïncarnatiegeval ontzenuwd had van iemand die dacht dat hij als kleuter op de Titanic verdronken was. Vier jaar lang, nadat deze ‘wedergeboren kleuter’ het contact met Rivas verbroken had omdat hij vond dat daar niet mee te praten was, ben ik blijven corresponderen met de betrokkene. Uiteindelijk kwam een dramatisch incident aan het licht dat enigszins verklaarde wat deze man bewoog tot zijn geloof. Toen verloor hij de interesse in het onderwerp.
Rivas noemt bijvoorbeeld het geval Shanti Devi. Daar is veel meer over te vertellen, en veel valt te vinden in de oorspronkelijke verslagen die toen gemaakt zijn (en kopieën waarvan me zijn toegestuurd door Ian Stevenson). In Tussen Waarheid en Waanzin heb ik er een hele pagina (ruim 800 woorden) aan besteed met zeven literatuurverwijzingen, zodat de lezer er zelf uit kan opmaken hoe zwak (in ongelovige ogen) dat geval is. De autoritaire bewering “Het geval is door talloze wetenschappers onderzocht en de meesten van hen zijn het erover eens dat het geval hoe dan ook paranormaal is” slaat volgens mij nergens op. Het interessantste gegeven, namelijk dat de echtgenoot uit het ‘vorige leven’ van Shanti Devi een regelmatig bezoeker was van een melkbar vlak bij waar S.D. woonde, en dat hij honderduit placht te praten over zijn overleden vrouw, en dat S.D. hem daar gezien moet hebben, wordt altijd verzwegen door die ’talloze wetenschappers’.
Ik verstrek deze informatie niet voor Ragnar. Die heeft me medegedeeld dat hij het verder voor gezien houdt, omdat hij vindt dat ik leugens verkoop.
@ nienhuys
U zei 04-02 13 h 17 : “Maar op het diepste niveau heeft de tijd waarschijnlijk geen richting” … Welk diepste niveau bedoelt u precies ?
De vraag “Wat is er dan zo erg aan het idee dat je er over een tijdje weer niet bent ?” vind ik niet van bijster veel intelligentie getuigen, behalve indien men van de vooronderstelling uitgaat dat er geen verschil is tussen mens en dier.
En wanneer komt de nieuwe Skepter uit ? (Pim van Lommel kwam weer uitgebreid aan het woord in Trouw van zaterdag)
Velen geloven graag in een menselijke geest die onafhankelijk van het lichaam, zonder materiële beperkingen alles kan wat we zouden willen. Zo’n geest kan de materiële wereld rechtstreeks beïnvloeden en op onverklaarde wijze informatie krijgen uit heden, verleden en toekomst. De geest kan zelfs alwetend zijn of een hele wereld creëren waar we na de dood van ons lichaam in kunnen wonen. Er zijn geen beperkingen: onze geest is een god.
Als je geneigd bent om dat te geloven, dan kunnen allerlei verhalen, tv-programma’s, bestsellers en dubieuze onderzoeksresultaten je sterken in het geloof. Je hebt dan geen reden om te veronderstellen dat die onbetrouwbaar zouden kunnen zijn.
Skeptici die evenals wetenschappers veel harder bewijsmateriaal verlangen, worden beschouwd als bevooroordeeld. Zij twijfelen aan de betrouwbaarheid van bepaalde verhalen omdat die niet stroken met de huidige wetenschappelijke inzichten. De gelovigen vinden dat geen goede reden maar slechts een vooroordeel, omdat ze zelf veel minder waarde hechten aan wetenschap.
Gelovigen hebben vaak een absoluut vertrouwen in hun eigen ervaringen en hun interpretatie daarvan. Als ze bijvoorbeeld ziek waren en beter zijn geworden nadat ze een alternatief middel slikten, dan hebben ze het gevoel dat ze een hard bewijs in handen hebben. Alles wat ze naar eigen oordeel zelf hebben gezien of meegemaakt, is voor hun gevoel veel overtuigender dan wetenschappelijke kennis en experimenteel onderzoek.
Jan Willem@:Zo heb ik het niet helemaal gesteld,als jij het die draai wil geven best,wil ook wel een keer persoonlijk bij je langs komen om het een en ander te bespreken,ik stel het nu niet bepaald op prijs dat ik nu op een hele negatieve manier op dit forum door jou wordt gezet,stuur mij dan ook niet geen e-mail,maar zet dat berichtje hier op het forum.
Jan Willem, met veel respect voor uw respectabele achtergrond. Enkele dingen (mits mag):Ik snap eerst niet waarom ‘men’ Pim Van Lommel wil afrekenen op een puur medisch verslag van feiten, ik heb zijn drie opnamen op t.v. bewaard en de man komt per definitie niet als een van die vele zwevers over, als cardioloog praat hij geen onzin (tenminste ik betrap die man daar niet op, heel wat anders als tarotkaarten toevallig neerleggen en aankomen met goed nieuws, want dat wil iedereen in zijn leven – alleen de goede dingen, p.s. tijdens slapeloze nacht even naar gekeken SBS 6) Pim Van Lommel onderzoekt, en legt een verslag neer, hij verwijst naar een natuurkundig begrip ‘non lokaliteit’ wat hij aangeeft als mogelijkheid (niet als bewijs, want volgens mij is er momenteel op dat vlak niks te bewijzen) In deze blog van skeptische mensen, doe je geen uitgebreid verslag over eigen ervaringen (dat staat eigenlijk niet) alleen ik heb b.l.e. meegemaakt overheen vijftien jaar. Je kunt altijd terugvallen met: Ervaringen zijn subjectief, (ik heb zo het gevoel dat ongeveer alles een beetje suggestief is in ons leven (als je niets wist van zwaartekracht zou alleen een ‘platte aarde’ over blijven) ik vind de emotionele kant van mensen die ervaringen beschrijven, en die er juist zoveel indruk aan geven, bijdragen aan geloofwaardigheid. Geen enkele ervaring die ontstaat tijdens een kritieke fase waarin het lichaam toch in heftige oproer is kan zulke indringende ervaringen teweeg brengen als b.d.e. en zulk een helderheid, lijkt mij. Net als Susan Blackmore die na enkele uittredingen (b.l.e. dus) een niet mis te verstaan skeptisch iemand is, verhindert het beleven van deze ervaringen niet dat bv. ikzelf heel sceptisch ben, maar ik óntkom niet aan ervaringen die ik op geen enkele manier kan verklaren juist door zijn realiteisgehalte. Ik zoek dan naar een of ander zinnig wetenschappelijk onderbouwd antwoord.
(ik geloof evemin in wonderen aan alles moet iets wetmatigs onderhevig zijn, ‘zelfs aan wonderen’)
Natuurlijk schépt bewustzijn, net zoals (soms behoorlijk gestoorde) dromen dat doen, mogelijk schept bewustzijn alles, dus ook een kopie van onze ‘drie dimensies’ alleen de vraag waar ligt het: Is het dus een gebeuren in hersenen of een gebeuren daarbuiten, in allerlei literatuur word een hogere dimensie beschreven als scheppingen van bewustzijn, maar wel in een andere ruimte/dimensie. Dan vind ikzelf het boeiend, dat tijdens dus tekort aan bloedtoevoer/zuurstof, hersenen een uitzonderlijk ervaring schept, namelijk de uittreding. Voorstelbaar dat hersenen die hun einde tegemoet treden zoeken naar een uitvlucht en dat doen in het scheppen van bv. een kopie van iets uit de werkelijkh. Maar dan komt het punt van uittredingen zelf, b.l.e. (gebruik graag afkorting) en daarbij bestaat geen enkele levens bedreigende situatie, ook speelt geen tekort aan zuurstof e.d. Tóch gaat het om éénzelfde ervaring, bewustzijn plaatst zichzel buiten het lichaam. Hoe verklaar je dat?
Waarom gebeurt eenzelfde ‘gegeven’ook in niet kritieke hersentoestand, en dan geldt de vraag of inderdaad zuurstofgebrek etc. er zo veel toe doet.
Het spontane gebeuren – en dus niet tijdens proeven stimulatie enz. van hersenen – is al evenmin zo verklaarbaar. (Ik kan gezien deze blog inhoudelijk niet ingaan op mijn eigen ervaring met b.l.e. bovendien loop je altijd kans dat het toch subjectief word genoemd.)
De parapsychologie heeft zich – meen ik – toch al een stuk kunnen vinden in de aanname dat er toch iets is als een trancendentaal gebeuren. Ten haaf en zo, het toch sowieso niet zomaar wat mensen waar we het over hebben. Ik weet niet welke vooraanstaand natuurkundige het zei: ‘De kosmos doet zich minder voor als een mechanisch gebeuren als eer als een magnifieke gedachte’
Terwijl Bohm leven vergeleek met watergolven, al wel zich aan het oppervlak van alles roert, is het onderworpen aan het dieper vlak (het bewegingloze)
Goed en wel, op mijn manier dan vertaald.
Theo.
@ Theo
Elders op dit blog verwees ik al naar een artikel van Susan Blackmore over uittredingservaringen, dat in een parapsychologisch vakblad verscheen. In dat stuk probeert zij een psychologische verklaring te geven voor uittredingservaringen en ook voor het feit dat die als zo reëel worden ervaren. Blackmore is niet de enige die met psychologische verklaringen is gekomen. De parapsycholoog HJ Irwin presenteerde ook een psychologische theorie in zijn boek Flight of Mind. Daarnaast zijn er nog droomdeskundigen zoals Stephen LaBerge en Celia Green, die hebben gewezen op de grote overeenkomsten met heldere dromen. En dan heb ik het nog niet gehad over neurologische verklaringen, die recentelijk onder meer door Olaf Blanke naar voren werden gebracht.
Het is dus niet zo dat wetenschappers met de mond vol tanden staan. Er zijn wel degelijk theorieën die deze ervaringen zouden kunnen verklaren zonder aan te nemen dat onze geest buiten het lichaam en zonder zintuigen waarnemingen kan doen. Er is volgens mij geen reden om aan te nemen dat de ervaringen onverklaarbaar zijn.
Rob@:Alle verklaringen omtrent uittreden worden weer herleid tot psychologische en neurologische verschijnselen op zich niks mis mee,maar waarom zou een mens van vlees en bloed niet een transcendente ervaring kunnen hebben?Als onderdeel van de schepping in deze kosmos draagt hij (m.i.)ook het geheim hiervan in zich mee,natuurlijk moet je dit soort fenomenen kritisch blijven beschouwen maar soms heeft de psychologie en neurologie er ook geen sluitend antwoord op,dan staan de wetenschappers toch wel inderdaad een beetje met de mond vol tanden en dat lijkt wel een rampenscenario dat ten koste van alles vermeden moet worden.Theorieen die deze ervaringen kunnen verklaren hoeven nog niet te kloppen,afijn wie het weet mag het zeggen.
Kortom, een geheel vruchteloze discussie want niemand wijkt af van zijn standpunten.
**
Teneinde snap ik waarom Sten Oomen die ik respecteer bij deze blogs geen plek krijgt, ze beweert althans zelf dat ze eruit word gezet..
Haar mening zou me nu júist boeien, dus Sten kom eens tevoorschijn? Ik waardeerde Ten Haaf (ook met foute spelling/) als parapsycholoog om zijn ópen mind.
Waar staat waarheids/vinding nu in verband samenhang met wetenschap en theoretische aannamen, plus een lakend gemis aan ópen mind?
Beste.
Het lijkt me inderdaad een vruchteloze discussie. Dit blog is geen plek waar theorieën over astrale lichamen met een open mind worden verwelkomd. Zulke theorieën zijn niet meer dan ouwe occulte koek uit de 19de eeuw. Wetenschappelijk gezien is er geen reden om het bestaan van astrale lichamen aan te nemen en met zulke verklaringen kom je volgens mij ook nooit een stap verder. Het blijft een geloof.
Tenhaeff was niet iemand die we ons ten voorbeeld stellen omdat hij zo’n open mind had. In tegendeel: Tenhaeff was een partijdige onderzoeker die soms feiten verdraaide om zijn theorieën te bevestigen, die geen kritiek kon velen, die ruzie kreeg met vele collega’s en die onder wetenschappelijke parapsychologen laag staat aangeschreven. Hoewel hij ooit de eerste professor in de parapsychologie ter wereld was, vonden parapsychologische vakbladen het niet eens nodig om melding te maken van zijn overlijden.
Iedereen mag van mij geloven in bovennatuurlijke krachten, wezens en werelden. Skepsis is echter een wetenschappelijk georiënteerde stichting. Daarom wil ik me graag beperken tot zaken die wetenschappelijk onderzocht kunnen worden en doe ik niet mee aan speculaties over het bovennatuurlijke. Daar zijn al genoeg andere blogs en forums voor.
@Theo
Nou, nou, puur medisch verslag: dat staat in hoofdstuk 7.
Hoofdstuk 6, over het onderzoek naar BDE heeft ernstige lacunes, in hoofdstuk 8 zitten ook gaten, hoofdstuk 11, 12 en volgens Korthof ook 13 en delen van 9 zijn gewoon natuurkundige en biologische onzin, over h.14 hou ik mijn mond maar en hoofdstuk 15 is gewoon religie en in hoofdstuk 16 blijkt eens te meer dat de auteur de definitie van hersendood niet kent.
Rob@:Je zou er nog versteld van staan wat men kan bewerkstelligen aan invloed op het bewustzijn van anderen met gedachtenvormen uit het astrale vlak een meer correcte term is het astrale licht (wat jij allemaal als oude occulte koek betitelt,wetenschappelijk niet interessant,weet ik wel,maar het bevat een schat aan informatie en antwoorden op levensbeschouwelijke vragen en het werkt zeer zeker op het praktische vlak ook wel,wat ik uit eigen ervaring weet maar mezelf daar ook mee beschadigt heb,maar dat is weer een subjectief gegeven,een interessant boek hierover is “De boom des Levens”van Israel Regardie,maar je hebt gelijk,daar zijn andere forum’s voor.
A.Atsou Pier@:Ik vind het niet dom om af en toe eens stil te staan bij het zijn en niet zijn,het feit dat je er na verloop van tijd er niet meer bent,dat zet je eigenlijk wel aan het denken wat je zijn (bewustzijn)nu eigenlijk precies inhoudt,als je daar over reflecteert kom je misschien wel tot verrassende conclusies,iets waartoe een dier natuurlijk niet in staat is.
Rob Nanninga@ Nu ga je écht de mist in, je geeft nu zelf het voor iedereen zichtbaar bewijs van de ónwetenschappelijke manier *en ik wilde niet eens meer reageren): ‘Dit blog is geen plek waat theorieén over astrale lichamen (in meervoud, heb ik er dan méér?)met een open mind worden verwelkomt’ ‘Niet meer dan ouwe occulte koek uit de 19de eeuw en alleen een ‘geloof’. Voor ‘JOUW’ Ja. (Wat is secret dan? ‘Moderne’onzin?)
Je klinkt niet volwassen, net als sommige puberale blogs waar elk standpunt betekend dat je of word geplaatst onder een E.O. of deel wilt zijn van hun eer opstandige domme leefmanier van doen waar je zin in hebt (geen hogere verantwoording) En nu is Tenhaeff de pineut, ik kan alleen nog besluiten met één mogelijkheid:
Wie ben JIJ? Je geeft feitelijk dus aan dat er bij jouw geen open mind bestaat (blij voor het verlossend woord)
Maar als dat er niet is, waarom dan hoe dan ook een complete uitvoerige blog besteden, aan wat.. aan allemaal zaken die “niet kunnen” Laat me AUB afhaken.
Hoogdravende natuurkunde maar teneinde allemaal botte arrogantie. Sorry voor jouw Jan Willem, meende even dat er wel een ‘plek was onder ‘jullie’
Theo.
ps. een dier heeft óók bewustzijn, vroeger dacht een filosoof dat ‘de smart van dieren gelijk was aan het kreunen van een omvallende boom’ (Daarom hebben we nu die massale waanzinnige dierhouding)
Maar ik haak af.
—
@Theo
je beklaagt je dat professor T “de pineut” is, maar heb je wel eens gelezen wat onderzoeker Piet Hein Hoebens over hem schreef? Het is zo te vinden op de Skepsis-site. En ja, je hebt meerdere astrale lichamen, althans volgens visies zoals theosofie en antroposofie hebben mensen een fysiek lichaam, een etherisch lichaam, een astraal lichaam en een verstandsziel (het ik). Deze leer wordt ook aangehangen door auragelovigen.
@ Theo
Ik pretendeer dat ik goed op de hoogte ben van de wetenschappelijke literatuur over uittredingservaringen, waarover ik vanaf 1988 meerdere artikelen en een hoofdstuk heb geschreven. Ik baseer me op wat diverse wetenschappelijke deskundigen, waaronder parapsychologen, hierover schreven. Als voorbeeld verwees ik je naar een stuk van Blackmore. Is jouw mind open genoeg om dat te lezen en snap je wat ze zegt?
Mijn mind was open genoeg om occulte literatuur over astrale lichamen te lezen. Maar daarin vind je geen betrouwbare feiten en wetenschappelijke verklaringen. Het zijn louter ongefundeerde beweringen, onaannemelijke speculaties en subjectieve interpretaties die niets verklaren en die aan alle kanten rammelen. Occulte literatuur over uittredingen is geliefd bij mensen die er graag in willen geloven. Maar wie op zoek is naar echte verklaringen heeft er geen behoefte aan.
Ik heb wel vaker discussies gevoerd over astrale lichamen, maar die komen niet verder omdat de aanhangers zich beroepen op persoonlijke ervaringen die alleen door henzelf geïnterpreteerd mogen worden. Zij hebben het zo ervaren, dus is het waar. De waarheid heeft zich rechtstreeks aan hen geopenbaard. Dus hebben ze geen reden om zich nog te verdiepen in wetenschappelijke gegevens. Ze vinden wetenschappers arrogante lui die denken dat ze het beter weten dan iemand die uit eigen ervaring weet wat de waarheid is.
Jan Willem@:het astrale en etherisch (dubbel) en het mentale lichaam van de mens zijn drie verschillende zaken,de mens bezit slechts een astraal lichaam.
http://www.dse.nl/node/view/1556
Theo@:Alles wat binnen het (beperkte) kader van verschillende wetenschappelijke disciplines niet verklaarbaar is en gerelateerd is aan subjectieve ervaringen,ook al bestaan dit soort fenomenen al sinds mensenheugenis,worden op dit forum niet erkend en verworpen,dit soort reacties had je eigenlijk ook wel kunnen verwachten.Je komt eigenlijk op een terrein waar je voor jezelf intuitief kan gaan ontdekken wat waardevol voor je is en tevens ook gaat ontdekken als je door geestelijke oefeningen in staat bent je bewustzijn te expanderen bijv door meditatie (bij jou gebeurt het een en ander al spontaan,heb ik begrepen) dat er oneindig meer bestaat dan je ooit zou kunnen bevroeden.
Als je je in de occulte literatuur gaat verdiepen,
lees dan wel de goede boeken want er zit veel kaf onder het koren.(m.a.w)wordt ook veel onzin geschreven).
Goede schrijvers zijn:Aleister Crowley,Dion Fortune,
Eliphas Levi,pas nog een boek gekocht van J.H.Brennan,
toegangen tot het astrale,ben en blijf wel een kritisch lezer,
maar dit boek boeit me wel,enorm knap beschreven,zou ik je ook aanraden om te lezen,worden ook wel paralellen met de diepte-psychologie getrokken inzake astrale reizen,iets anders dus dan geleide fantasieen,maar ook deze verschillen worden goed belicht.Verder lijk het (m.i.)zinloos nog verder op dit forum over dit onderwerp te posten.Je loopt toch steeds met je kop tegen een muur,alles wat niet meetbaar is en wetenschappelijk verifieerbaar gaat direct de prullemand in.
Ragnar schrijft:
“er zit veel kaf onder het koren.(m.a.w)wordt ook veel onzin geschreven)”
(Let op ragnars onvermogen om een spatie te tikken na een leesteken.)
Deze zinsnede wordt wel vaker gebruikt, en mijn ervaring is dat hij meestal gebruikt wordt als er uitsluitend en alleen maar kaf is (waartoe de spreker zijn of haar eigen favoriete kaf nooit rekent).
Dat is ook begrijpelijk. Als het op een bepaald gebied zo moeilijk is om het kaf van het koren te onderscheiden, dan zijn er kennelijk geen behoorlijke middelen om een onderscheid te maken.
De kreet ‘er is veel kaf tussen het koren’ is een der lokroepen waaraan aanhangers van onzin elkaar herkennen.
Iets anders wat deze aanhangers gemeen hebben, is dat ze de menselijke creatieve vermogens (fantaseren, fouten maken, fabeltjes vertellen) zwaar onderschatten, en dus ook er niet aan willen dat hun eigen ervaringen misschien het product van een illusie of vergissing zijn. Daarom snappen ze ‘wetenschap’ ook helemaal niet, want waar het in de wetenschap om gaat, is proberen zoveel mogelijk de factor ‘vergissen’ op voorhand uit te schakelen. Iets nameten op de een of andere manier is slechts een van de vele technieken die de wetenschap gebruikt.
@ nanninga
Akkoord met uw berichten van 05 (11 h 00 en 20 h 52), maar u stopt net op het moment dat het spannend wordt : waarom gaan voor sommige mensen gevoel/ervaring/Ervaring (al dan niet uit eerste hand) boven verstand/wetenschap ?
Beste Jan Willem Nienhuys,
Evenals de vraagsteller Atsou Pier wil ik ook graag weten wat het antwoord is op hetgeen gescreven is op 04-02 13 h 17 : “Maar op het diepste niveau heeft de tijd waarschijnlijk geen richting” … Welk diepste niveau bedoelt u precies ?
Jan Willem@:Als je zo redeneert, hoe betrouwbaar is de wetenschap dan eigenlijk?, wij scheppen toch met onze hersenen onze werkelijkheid en worden derhalve ook beperkt door wat er in de hersenen binnenkomt, die dan vervolgens bepalen wat we waarnemen, hebben we dan de mogelijkheid te zien wat werkelijk is of is alles een illusie?
Ik had vanochtend”What the bleep do we know”,en “Down
the rabbithole”bekeken, twee films waar deze stellingen in geponeerd werden en handelen over de Kwantum-Fysica.
Hoe serieus moet je dit nemen, of zitten deze films op het niveau van “The Secret”?
Ja, okay je hebt gelijk Jan Willem, sorry voor het nalaten van het tikken van de spaties achter de leestekens, hoewel onvermogen wel een zware term is in dit verband, maar vooruit dan maar weer.
Of er echt een diepste niveau is, weet ik niet, dus dat is het best maar op te vatten als een metafoor.
Kijken we eerst even naar de speciale relativiteitstheorie (SRT). Daarin zijn voor elke waarnemer de gebeurtenissen van de wereld onderverdeeld in weinig soorten. We onderscheiden bij elke gebeurtenis alleen de exacte plaats en de exacte tijd van die gebeurtenis. In de eerste plaats zijn alle punten ‘hetzelfde’. Een ‘richting’ in de verzameling van alle mogelijke gebeurtenissen correspondeert met een beweging in een specifieke richting, met een specifieke snelheid.
Denk je maar 1 ruimtelijke richting, dan kun je die samen met de tijd tweedimensionaal voorstellen. Wie zich ten opzichte van jou met constante snelheid beweegt, komt overeen met een rechte lijn in die tweedimensionale voorstelling die alle tijd-plaatscombinaties (‘punten’) van die beweger bevat. Hoe steiler die lijn (ik stel me de tijdas verticaal voor) is, des te sneller de beweging.
In de klassieke theorie zijn alle richtingen in de gewone driedimensionale ruimte equivalent. In het bijzonder is er op een rechte lijn nooit een voorkeursrichting die je ‘vooruit’ zou kunnen noemen. De SRT voegt daaraan toe dat al die richtingen die je met een fysieke beweging kunt associëren ook equivalent zijn.
Bij elk zo’n richting die met een fysieke eenparige beweging correspondeert hoort ook een eigen tijdrichting: punten op een lijn in die richting zullen door de beweger ‘gezien’ worden als alleen verschillend in tijd, maar niet in plaats. Voor de andere waarnemers stellen die lijnen (niet-fysieke) bewegingen voor met een snelheid groter dan de lichtsnelheid.
Dan zijn er nog richtingen die corresponderen met een beweging met de snelheid van het licht. Die worden door elke waarnemer gezien als lichtsnelheidsbewegingen.
De SRT onderscheidt dus een aantal essentieel verschillende types richtingen:
1. beweging met de lichtsnelheid
2. fysieke beweging met richting
3. de tijdrichtingen corresponderende met fysieke beweging.
Wij denken dat er wat betreft de tijd wel een vooruit en een achteruit bestaat, maar de meeste natuurwetten hebben geen voorkeursrichting in de tijd.
Evenmin is er weliswaar een verschil tussen een linksdraaiende spiraal en een rechtsdraaiende spiraal in de zin dat je die niet door rotatie in elkaar kunt overvoeren, alleen door spiegeling, maar dat is geen fysieke beweging.
Er is echter bijna geen manier waarop je een wezenlijk verschil zou kunnen zien tussen een film van fysische verschijnselen die in een spiegel was opgenomen en een die zonder spiegel is opgenomen.
Als je uiterst precies kijkt in de deeltjestheorie, blijkt er wel een verschil te zijn tussen tijd vooruit en achteruit, en de echte wereld en de spiegelwereld. Als je echter zowel de tijd omkeert, als de ruimte spiegelt, en dan ook elk deeltje door zijn antideeltje vervangt is er geen verschil.
Wij ervaren wel tijd, maar als je goed nadenkt is die ervaring altijd gekoppeld aan toename van wanorde, aan chemische processen (waar niet alleen energie maar ook entropie een rol speelt).
Nu de kwantummechanica. Van mensen die het beter weten, begrijp ik dat een aantal van de conceptuele problemen in de k.m. verdwijnen als je het idee van een voorkeursrichting in de tijd loslaat. Dat is eigenlijk al schering en inslag in de elementairedeeltjestheorie, waarin een positron gewoon een elektron is dat zich in een tegenovergestelde tijdrichting beweegt, en waarin ‘virtuele’ deeltjes zich ook niks aantrekken van de tijdrichting.
De onbegrijpelijkheden van de k.m. doen zich met name voor als je aan het meten slaat, en een meting houdt altijd in dat het k.m. systeem op de een of andere manier een onomkeerbaar effect teweegbrengt, iets dat zich afspeelt in wat ik maar even de grofstoffelijke wereld noem: de wereld die gedomineerd wordt door onomkeerbare veranderingen, door processen waarin zelfs de kleinste verstoringen aanzwellen tot grote effecten.
Daarom vermoed ik dat op een niveau onder dat dat van de huidige k.m. het onderscheid tussen voor- en achteruit in de tijd helemaal verdwenen zal zijn, en dat het kunstmatige verschil tussen de twee soorten tijdrichting in de SRT ook weg is.
Het is best mogelijk dat dit een fantasie is, en dat de oplossing heel ergens anders ligt. Ik ben in elk geval veels te dom om het uit te werken. Ik ben in goed gezelschap, want Einstein kon het ook niet.
De fysicus Anton Zeilinger denkt dat de oplossing is dat ‘informatie’ de basisbouwsteen van het universum is. Ik denk van niet. Informatie is zoiets als negatieve entropie. Entropie heeft er wel wat mee te maken, namelijk waar die schijnbare voorkeursrichting van de tijd vandaan komt (in laatste instantie van de mogelijkheid om entropie te laten toenemen, namelijk door de uitdijing van het universum), maar dat is niet de kern van de oplossing.
Het is een hele uitleg, en natuurlijk nogal speculatief, en ik heb het bovendien gedeeltelijk van horen zeggen (en misschien zal iemand vinden dat ik het nog fout onthouden heb ook). Maar ik hoop dat ik heb kunnen duidelijk maken wat ik bedoel.
En voor iemand nu aan de haal gaat met dit idee: ik denk dat voor vrijwel alles dat uit meer dan 1 elementair deeltje bestaat de tijd wel een richting heeft. Meerdere elementaire deeltjes samen zijn namelijk hele kleine heksenketeltjes van interacties en als zo’n deeltje uiteenvalt heb je al een onomkeerbaar proces. Het menselijk lichaam bestaat uit zo ontzaglijk veel deeltjes dat omkeerbaarheid van elk der processen in het menselijk lichaam een illusie is.
@ ragnar
De Bleep enz zijn net zoiets als The Secret. Is de wetenschap dan ook een illusie? Misschien. Maar er zijn sommige beproefde recepten om de allerergste vergissingen tegen te gaan. Die recepten worden door ‘de wetenschap’ in de praktijk gebracht. En dat heeft wel effect, want alles wat onder moderne techniek valt is behoorlijk betrouwbaar. Sinds ergens in de 19de eeuw medici op het idee kwamen om systematisch proeven te doen, zijn er tal van goed werkende geneesmethoden ontdekt. Niet alleen de gemakken van de techniek zijn producten van wetenschap, maar ook alles wat astronomie en geologie en biologie en vele andere wetenschappen hebben achterhaald over de aard van de kosmosen het leven.
Tezamen vertonen die een ander aspect van de wetenschappelijke methode: consistentie. Het is op zich denkbaar dat de ‘ondermaanse’ mechanica niet in staat zou zijn geweest de hemelsmechanica te verklaren. Dat de ontdekkingen over DNA de hele erfelijkheidstheorie omver geworpen zou hebben, dat er dinosaurusfossielen zouden zijn ontdekt, met nog een gedeeltelijk verteerd modern konijn in de maag, ja zelfs dat voorbij een flink groot getal de wiskunde gewoon ophoudt.
Maar zo is het niet. De wetenschap is allergisch voor tegenspraak, en ‘ieder zijn eigen geloof’, daar doen ze niet aan. Dat is een van de andere manieren om te zorgen dat je geen slachtoffer wordt van vermijdbare illusies.
Sommige illusies zijn onvermijdelijk. Om de wereld te beschrijven heb je bijvoorbeeld coördinaten nodig. Dat wil zeggen je moet aangeven waar het nulpunt zich bevindt, welke richtingen je voor de coördinaatassen kiest, en welke maatvoering je hanteert, en zelfs welke volgorde je voor die coördinaatassen kiest (dat heeft te maken met kwesties van oriëntatie, bijv. wat je een rechtsdraaiende spiraal zult noemen). Dat zijn allemaal dingen die niet ‘in de natuur’ zitten, maar slechts deel zijn van je systeem om de natuur te beschrijven. Het minste wat je kunt doen, is zorgen dat zo’n systeem van hulpillusies consistent in elkaar zit.
De nominalisten (w.o. Willem van Ockham) wezen al op het bestaan van zulke illusies. Wat bijvoorbeeld een ‘paard’? Er bestaan wel paarden, die allerlei kenmerken gemeenschappelijk hebben, maar ‘het paard’ is al een abstractie. Sommige van die abstracties zijn onontbeerlijk, maar je moet proberen er zo zuinig mogelijk mee te zijn: alweer een wetenschappelijke vuistregel.
@ nienhuys en hein
Daar gaat mijn eeuwige jeugd …
Jan Willem@:Bedankt voor deze leerzame uiteenzetting,
ik zal nog even opzoeken wat de term ‘Nominalisme’ precies betekent alhoewel ik het al en beetje uit je betoog kan opmaken.
Je vorige verhandeling zit ik mijn hoofd nog over te breken, ik ben niet wetenschappelijk geschoold dus maar een leek, afijn probeer er wel uit te komen. (voor zover dat gaat lukken, tenminste).
jANWILLEM@en andere, ik begrijp dat je me terugzette op mijn plaats, een ervaring als het zien van een zonondergang hoeft geen wetenschappelijk discussie, een ervaring van b.d. of anders is niet wetenschappelijk, strikt wetenschappelijk genomen is dat correct: Om een ervaring te plaatsen die wetenschappelijk niet kan, poogt men die ervaring dusdanig te plaatsen dat het in elk geval rationeel te noemen kán, ben al gerust met deze interpretatie: Dat men niet twijfelt aan de ervaring, maar dat de ervaring een andere interpretatie nodig heeft. Daarmee kan het door de beugel. Dat snap ik – Wetenschap kan alleen van het waarneembare controleerbare of meetbare uitgaan o.k.
Ik had dus een ander strekkende vraag aan jouw, ik kom in blog over kwantummechanica weer ‘die verdomde kat van schrodinger tegen’ Bestaat er een taal (net zoals er computerprogrammatie bestaat voor ‘dummies’) om dit vergelijk uit te leggen voor mensen zonder wetenschappelijke achtergrond maar wel bijzonder geintereseerde (desnoods met een ander vergelijk.)
Ten tweede van eenzelfde strekking, of men mogelijk het begrip ‘non lokaliteit’ bijzonder eenvoudig kan uitleggen. Langs deze weg nog enkele als het mag: Volgens de snaartheorie (of heb je daar al een blog over?) gebeuren en bijzonder ik moet menen óngelofelijke dingen, die uitmonden in parallelle heelallen/meer dimensies (natuurlijk kun je dat niet éven uitleggen) zoals Edward Witten veronderstelt (hij werd wél vergeleken met Albert Einstein) Dat een graviton bv. (kleinste deeltje van zwaartekracht) behoort tot ‘ronde snaren’ die daarom als luchtbellen zouden weggaan, wat men zelfs in CERN tracht te bewijzen door met elkaar botsende subat. deeltjes. Al wel deze snaren van een onvoorstelbare kleinheid zijn
(en misschien nooit meetbaar zoals men veronderstelde)
zou men het bestaan van deze parallelle heelallen kunnen bewijzen door middel van dus het proces van verdwijnen van een graviton. Ikzelf geloofde in aanvang niet dat dit nog natuurkunde is. In vergelijk dus met snaren die als trillende ‘lijnen’ aan onze 3 dimensies vastkleven. Dan stelde men dat zwaartekracht/graviteit van eenzelfde orde zou moeten zijn als electromagnetisme – laatste is echter miljard maal miljard (ik meende een getal met 18 nullen) sterker,
van daaruit dus conclusie dat het ‘verdwijnt’ .. Vooraanstaande wetenschap die toch wel indruk maakt.
Kun je uitleg bieden – wel eenvoudig.
(graag over die ‘kat’ ik wil het nu toch eens snappen.)
Trouwens, als geval met graviteit wáár is dan is de natuur toch wel ongelofelijk uitgeballanseerd, in elk ander geval waren we allang geplet.
Theo.
O jee.
Eerst die kat. Nog eenvoudiger uitleggen dan Nico van Kampen kan ik niet. Als je probeert uit te rekenen wat de kans is dat je te maken hebt met een superpositie van een levende en een dode kat krijg je gewoon nul. Dat zit hem erin dat een kat uit veel deeltjes bestaat, en dat ‘levend’ dus niet eigenlijk 1 toestand is, maar een gigantisch aantal toestanden.
Wat een superpositie van toestanden is, is moeilijk uit te leggen.
Snaartheorie. Daar weet ik niks van. Er zijn veel heel knappe mensen die daaraan rekenen. De laatste berichten zijn dat het allemaal puur rekenwerk is aan dingetjes die zo klein zijn dat het uitgesloten is dat er zinvol experimenteel onderzoek naar kan gedaan worden. Bovendien zit er zoveel vrijheid in die theorie dat er 100… (500 of 1000 nullen) mogelijke uitwerkingen zijn. Ik denk dat al die knappe mensen wel interessante wiskunde doen, maar dat dat eigenlijk een verspilling van talent is.
Gravitatie. De verhouding tussen de e.m. kracht en de gravitatiekracht is een 1 met ongeveer 39 nullen.
(Klopt, 1 met 39 nullen, snaartheoretici beweren dus dat beide krachten évenredig sterk zouden moeten zijn,
en waarom dit dan niet zo is verklaren ze via een verdere theorie (waar je uitkomt bij parallelle heelallen) Ze beweren dus dat graviteit ‘wegébt’ maar waar naartoe? Het lijkt een zeer boeiend thema, juist op wetenschapp. front.
Er was op TELEAC teevee een driedelige serie aan gewijd een tijd geleden. Daarna liet het me niet los..
Het onderwerp speelt volgens mij bij veel mensen.)
In de elementairedeeltjestheorie is het een gewoon verschijnsel dat de sterkte van de interactie van de energie afhangt. Bij de enorme energieën die de deeltjes vlak na de oerknal hadden kunnen de verschillende krachten toch wel gelijk zijn geweest.
Met het aantal mensen in Nederland dat echt snapt waar snaartheorie over gaat kun je nog niet eens een schoolklas vullen.
Die hypothetische snaren hebben afmetingen van circa 1/ 10… (35 nullen) meter. Een proton (typisch kerndeeltje) is ongeveer 0,000 000 000 000 001 meter. Als je dus een mens zou verkleinen tot de afmeting van een proton, zouden de protonen in die mens meeverkleind worden tot iets dat nog ca. 100.000 maal zo groot is als een string.
Die strings (als ze al bestaan) zijn niet voor ons van belang.
Meneer Nienhuys zegt dat het in Nederland nog geen schoolklas vult, in Amerika gaan 8 van de tien studenten op universiteiten naar de lessen van de stringtheorie. Omdat het de fundamentele basis van de natuurkunde behelst, de zoektocht (met Einstein) naar de theorie (oorsprong) van Alles. Meneer Nienhuys verteld u dat de theorie ‘niet van belang is’ Deze over zeventiger jarige meneer weet méér dan Edward Witten, die in Amerika als meest vooraanstaand natuurkundige word beschouwd. Aan lezers van SKEPSIS, mensen ga naar uw werk, en als u echt wilt weten waar het om gaat dan zoek de juiste sites.
Niet alleen ik ben onvolwaardig, mensen die naam hebben in de hele wereld zijn al net zo belachelijk.
Weer geen fatsoenlijke uitleg, van helemaal niets.
THEO.
Theo@, Jan Willem@::Wat ik als een soort van uitleg aan Dummies (mensen zonder wetenschappelijke scholing beschouwde, ben wel enigszins medisch geschoold, over Kwantumfysica waren eigenlijk twee DVD’s die ik bekeken had, ‘What the bleep en down the rabbithole’, het kwam er eigenlijk op neer dat we het oude concept van natuurkunde moesten loslaten, (dat materie altijd statisch en voorspelbaar is geweest in de lege ruimte), nee,integendeel,materie bestaat niet uit substantie maar uit stukjes concepten van geconcentreerde informatie, een deeltje dat we ons voorstellen bestaat in de zogenaamde superpositie, wat inhoudt een brede golf van mogelijkheden overal tegelijkertijd aanwezig,
als je je erna kijkt dus je bewustzijn erop richt neemt het bewuste deeltje een bepaalde positie in.
Kwantumsuperpositie houdt dus in dat een deeltje op twee plaatsen tegelijk kan zijn of zich in twee hoedanigheden kan manisfesteren. Hoe is dit mogelijk?
Om dit te begrijpen zal je je denkpatroon helemaal moeten omschakelen, dus simpel gesteld de dingen niet zien als dingen maar bewegingen van ons bewustzijn, (kom trouwens al aardig in de buurt van het Occulte wereldbeeld), men kiest uit al die bewegingen een moment om een feitelijke ervaring te manifesteren, dus de buitenwereld is niet een gegeven dat losstaat van ons bewustzijn. (Occulte stelling: De buitenwereld is een reflectie van onze innerlijke wereld).
Heisenberg stelt dat atomen geen dingen zijn maar slechts mogelijkheden, dus het hele verhaal in de notendop (wat ik ervan opgestoken heb): mensen hebben invloed op de realiteit die ze waarnemen, in wezen is dit concept al duizenden jaren bekend, ook zag ik nog iets van een experiment van gedachtekracht op water van Mr Masuru Emoto, wel fascinerend, Jan Willem, vanwaar de bewering dat deze DVD’s zich op het niveau van ‘The Secret’ bevinden? Is dit niet gewoon wat men populair wetenschappelijk noemt? Er wordt misschien niet te diep ingegaan op de materie maar in vogelvlucht is het toch wel het concept van de kwantumfysica, of heb ik het mis? Wat je commentaar op de zegswijze ‘Het kaf van het koren scheiden’, betreft daar kan ik me niet helemaal in vinden, vind ik wat overtrokken, deze zegswijze geldt voor heel veel terreinen op het leven, zelfs de wetenschap, denk maar aan wetenschappers die zich met onbenullige onderzoekjes willen profileren
waar eigenlijk niemand mee gebaat is enkel om hun ego wat op te krikken.
Nou dit was het voor nu, ik groet U.
@ Ragnar
Heb je het blogbericht over kwantummechanica en de reacties daarop ook gelezen, of gaan we alles hier weer overdoen?
Er is geen reden om aan te nemen dat een deeltje pas een bepaalde positie inneemt als iemand ernaar kijkt. Je kunt ook niet zeggen dat deeltjes op twee plaatsen tegelijk zijn. Lees eerst eens wat daarover bij het andere blogbericht wordt gezegd.
Nou een tegelijk maar.
De kwantummechanica is een rekensysteem om het gedrag van kleine deeltjes zoals elektronen en fotonen en andere elementaire deeltjes te voorspellen. Het gaat uiteindelijk om waarnemingen.
De algemene ‘regel’ is dat je rekent met golven, maar dat op je het ogenblik van feitelijke waarneming een deeltjesgedrag ziet.
Bij één type proef zie je bij waarneming interferentiestrepen. Dat wil zeggen dat de deeltjes één voor één de een of andere detector getroffen hebben op een nauwkeurig bepaalde plaats. Sommige plekken worden vaak getroffen en andere niet. Bij een van de rekenmethoden associeert men een golf met die verzameling deeltjes. Die golf wordt wiskundig voorgesteld als een bewegend ruimtelijk patroon van complexe getallen en dan is het kwadraat van de absolute waarde van zo’n getal op een bepaalde plek de kans om het deeltje daar aan te treffen. Het is wat gek dat het om het kwadraat gaat, maar als je even nadenkt realiseer je je dat de totale potentiële energie (= de energie nodig om die muur op te bouwen met stenen die aanvankelijk op de grond liggen) van de muur evenredig is met het kwadraat van de hoogte, namelijk de massa van de muur maal de gemiddelde hoogte van de stenen in de muur. Zo ook bij allerlei golf- en trillingsverschijnselen: de energie gaat met het kwadraat van de amplitude.
Je kunt er ook op een andere manier mee rekenen. Je kunt het hele bewegende getallenpatroon ontleden in harmonische golven (harmonisch – met sinusvormige grafiek). Elk zo’n harmonische golf heeft een voortplantingsrichting en een frequentie, en kan dus door een vector in de ruimte worden voorgesteld. Met die vector associeer je dan weer een getal, namelijk de sterkte waarmee die harmonische component voorkomt in het oorspronkelijke patroon.
Dit tweede getallenpatroon bevat alle informatie die het eerste getallen patroon bevatte, en daarmee kun je ook rekenen.
Je moet er echter aan denken dat die dingen die in de berekening bestaan niet noodzakelijk ‘echt’ bestaan. Denk aan een gezellig diner. Na afloop krijg je een rekening, waar allemaal getallen op staan. Die getallen op dat papiertje zijn niet je diner. Het is louter een rekenhulp om uit te rekenen wat je moet betalen. Als je daarna een aantal biljetten op tafel legt, kun je wel zeggen dat je betaald hebt, maar je kunt niet elk biljet koppelen aan een gang of een gerecht of een hap. Het is dus eigenlijk dagelijkse praktijk dat getalvoorstellingen van dingen iets anders zijn dan de dingen zelf.
Als je een specifieke meting doet (of een specifieke interactie van je deeltje of je deeltjessysteem met iets anders bestudeert) doe je net zoiets als het deeltje opvangen op een scherm. Vaak is het zo dat voor die meting er maar een paar verschillende uitkomsten mogelijk zijn. Je kunt dan (nog steeds met betrekking tot die meting) die golffunctie (dat bewegende getallenpatroon in je theorie) opsplitsen in een paar componenten, waarbij elke component een bepaald gewicht heeft, en het weer zo is dat dat gewicht (of beter de absolute waarde van het kwadraat) de waarschijnlijkheid is om een specifieke uitkomst van je meting te krijgen. Als je verschijnsel op die manier uit meerdere componenten bestaat zeg je dat het in een superpositie van meerdere ’toestanden’ is.
Wat er nou ‘echt’ aan de hand is, valt niet te zeggen. Het is al mooi genoeg (voorlopig) dat je berekeningen uitkomen.
Als je een meting hebt die bepaalt of ‘iets’ in een linksronddraainde toestand is of in een rechtsronddraaiende toestand is, kan het zijn dat dat iets in 1 toestand is. Maar verander je van plan, en kijk je naar meetuitkomsten die vragen naar verticaal of horizontaal, dan is zowel een zuiver linksronddraaiende toestand als een zuiver rechtsomdraaiende toestand opeens een superpositie van verticaal en horizontaal; en natuurlijk kan men ‘linksomdraaiend’ ook opvatten als een geschikte combinatie van verticaal op en neer en horizontaal heen en weer.
Je moet inderdaad om dit te begrijpen je denken omschakelen, en het heeft zelfs wat met je bewustzijn te maken. Je moet namelijk af van het idee dat je de dingen kunt zien zoals ze zijn. Je moet denken in termen van metingen (=waarnemingen) en berekeningen (= dingen die zich in je geest afspelen). En inderdaad, je hebt invloed op de realiteit: als je een meting verricht moet je altijd een specifiek meetinstrunent kiezen. Er komt wat anders uit als je een andere keuze maakt.
Dat is ook niet raar. Als je ten oosten van een huis gaat staan, dan ziet het er doorgaans anders uit dan wanneer je ten noorden ervan gaat staan, zelfs wanneer je alleen naar het silhouet kijkt.
In de rest van de natuurkunde heb je dat ook: een bewegende waarnemer ziet een elektrisch veld anders dan een stilstaande waarnemer; hij of zij ziet opeens er een magnetisch veld bij. Als twee waarnemers die ten opzichte van elkaar bewegen naar elkaars klokken kijken zien ze die beide langzamer lopen dan hun eigen klok (een heel klein beetje maar wanneer ze langzaam ten opzichte van het licht bewegen). Dat is wel raar, maar als iemand van een toren naar beneden kijkt ziet die op de grond zijn kennissen alsof het kleine insecten zijn, maar die kennissen zien bovenop de toren ook een ‘insect’ naar ze zwaaien. Ik kies speciaal de toren, want als beide personen met dezelfde afstand tussen zich op een weg staan, dan converteren de hersenen automatisch het grootteverschil in een afstand, en dan valt het niet zo op dat beide personen ‘klein’ zijn in elkaars ogen.
Wij denken dat we datgene waar we aan gewend zijn, waarnemen zoals het ‘is’. We horen geluiden van heel veel verschillende frequenties. Dat vinden we normaal. Het licht zien we met maar drie receptoren en een uiterst beperkt frequentiebereik en de polarisatie ervan kunen we helemaal niet zien. Dat vinden we ook normaal.
De natuurkunde ziet veel meer, en we komen in de problemen als we alles van groot tot klein proberen te wringen in de categorieën van onze alledaagse waarneming.
Die problemen oplossen door er een occulte realiteit bij te verzinnen werkt niet. De enige ‘realiteit’ die je er met vrucht bij kunt verzinnen is de wereld van de getallen. Die is helaas niet zo makkelijk toegankelijk. Maar je hoeft er weinig voor te geloven, behalve dan 1 plus 1 is 2 en dergelijke.
De mens leert door de ervaring en je ervaring hangt nauw samen met je zienswijze. Zoals jij het ervaart, zo zal je het ook ervaren. Als je dus van iets overtuigd bent, dan zullen jouw overtuigingen door jouw eigen ervaringen heen sluimeren. Je ervaart dus iets zoals jij denkt dat het is.
Als ik dus skeptisch tegenover dingen staat, dan zeg ik dus tegen mij eigen, dat ik wens te oordelen en te veroordelen, zonder mijzelf de ervaring eigen te willen maken. De buitenwereld zal dit alleen maar bevestigen, want inderdaad er zijn altijd anderen in het spel, maar die anderen weerspiegelen alleen maar onze staat van zijn.
Onze tekortkoming is, dat we altijd maar bevestigd willen worden in wat wij geloven en die bevestiging halen wij altijd van buitenaf.
Als je intentie en geloof 100% is, dan heb je geen bevestiging nodig van wie dan ook, dan weet je voor jezelf, dat wat is, zo is. Het is dan jouw waarheid en die hoeft niet hetzelfde te zijn, als een andermans waarheid. Ieder van ons draagt zijn eigen verantwoordelijkheid over zijn of haar leven.
Door onze tekortkomingen en de leegte in onszelf menen wij een ander op te moeten leggen, hoe die zou moeten zijn of hoe deze zich zou moeten gedragen. Hierdoor menen wij ons beter te voelen, dan die ander. Het zou beter zijn, als wij zouden zeggen, die ander is niet beter, maar slechts anders. Die ander bewandelt geen betere weg, maar slechts een andere weg.
We zouden dan onze skeptische houding kunnen laten vallen.
De secret is geen secret, tenzij je het graag zo zou willen zien en wie zegt, dat dit niet zou mogen ? Wie verteld mij, dat een ander dit niet anders mag zien ?
Laat iedereen in zijn of haar waarde.
Het boek stemt tot nadenken en opent het dus de dialoog met jezelf, jouw waarheid. Het is altijd aan jezelf, wat je ermee doet of niet.
Ik begrijp ragnar wat beter, maar begrijpen is voor veel mensen moeilijk in deze ingewikkelde natuurkunde,
laatste bewering van marjolein lijkt me meer filosofisch. TELEAC liet ons in drie delen zien, op een daadwerkelijk begrijpelijke manier, hoe men vanuit wetenschap de bijzondere wereld van kwantum – ziet, en het filmmateriaal was zéér indrukwekkend. Ik verkondig geen enkel geloof, ook niet ‘mijzelf’ ik stelde alleen wat vragen aangaande zienswijzen die niet van mij zijn.
Doorgaans citeer ik niet uit een boek (letterlijk) maar verneem gegevens of feiten en leg deze neer. Een bepaald wetenschapper ging zelfs zo ver (ik hoop dat iemand weet wie ik bedoel) ‘dat iets alleen bestaat omdat wij het waarnemen’. Dat gaat toch vér.
(Waarbij ikzelf het wil laten.)
Theo.
(p.s. In een vrije vertaling: De werkelijkheid bestaat bij de gratie van het bewustzijn. Rest de vraag, hoe objectief en hoe betrouwbaar is bewustzijn (teneinde.)
@theo
ik weet niet wie dat geweest is over de werkelijkheid. Wat wij op elk ogenblik weten van de werkelijkheid is natuurlijk alleen wat we te weten zijn gekomen door hem waar te nemen.
De maan is er ook als wij eventjes niet kijken. Natuurlijk, als jij, Theo, even niet naar de maan kijkt, dan verandert er iets in de werkelijkheid van de maan: het licht ervan valt niet op je netvlies maar op je oogleden of je achterhoofd. Maar dat is maar een heel klein deeltje van de ‘werkelijkheid van de maan’ (het idee dat het licht dat de maan terugkaatst geen onderdeel is van de werkelijkheid van de maan berust op jouw onderverdeling van de werkelijkheid in maan, licht, teruggekaatst licht enzovoorts).
Wat wij als werkelijkheid opvatten is juist datgene wat zich aan ons voordoet als stabiel, hoe je het ook bekijkt. Dat je bij 1 enkel ontzettend klein ding een keuze moet maken waar je naar kijkt (= op welke manier je het een verandering in iets heel groots laat veroorzaken) doet daar niets aan af.
Als je heel veel van die kleine dingen bekijkt, regeren ze als collectief voorspelbaar. Dat is dan de werkelijkheid.
(Tenzij het een cóllectieve illusie betreft J.W. – Alsof we met z’n allen in een soort computer zitten binnen een bepaald programma. Of:
weer een formulering, Niet wij nemen iets waar, maar iets laat zich door ons waarnemen hoe het wil, of het heelal laat zich door ons waarnemen zoals het heelal dat doet) Maar dat is wat ik bedoel mogelijk met ‘eindeloze discussie’ .. (Jouw uitleg is wel nuttig)
Ik zou het op honderd andere manieren kunnen formuleren die niks van zweverig hebben. Bedank dat ik aan je blog mocht deelnemen.
Theo.
Rob@:Ja, okay Rob, ik zal het grondig doorlezen, bedankt voor de tip.
Theo@, Marjolein@: Theo, in welk opzicht begrijp je mij wat beter?
Ik vraag mij echter nog steeds af wie echt bepaalt wat zweverig is.Als je op het gebied van laten we het maar geestelijk stomingen noemen komt, gelden nu eenmaal hele andere criteria dan metingen, temp, etc. dat schijnt dan een reden te zijn de hele boel maar te verketteren. Ervaren door weten telt gewoonweg niet mee. Snaartheorie heb ik nog nooit iets over gelezen maar als je wetenschappelijk al redenerend op een gegeven moment bij paralelle universums terechtkomt, nou nou, alsof dat niet speculatief is. Wat Jan Willem over onontbeerlijke abstacties in de wetenschap schrijft vind ik wel knap gesteld trouwens. Maar ik heb nergens een Occulte realiteit bij verzonnen, sommige stellingen geponeerd in Occulte literatuur corresponderen wel met de Kwantum-Fysica. Het lijkt wel of men allergisch is voor het woord Occultisme, misschien vanwege de betekenis?
Wat Marjolein schrijft kan ik mij ook wel enigszins in vinden, ieder zijn eigen waarheid dat heeft n.l wel een zeker geestelijk welbevinden ten gevolg. En omdat te ervaren zijn we toch ook wel een beetje op deze planeet (m.i.). Wetenschap is fascinerend, ik lees er ook graag over, maar om een mens echt gelukkig te maken, dat is volgens mij waar Marjolein ook wel een beetje aan refereert zijn toch ook wel hele ander dingen nodig.
Lijkt me niet nodig daar verder over uit te wijden.
(Ja Ragnar, je hebt gelijk, tóch wéér maar écht laatste reactie van mij:
WE MOETEN ONS ALLEMAAL GROOT HOUDEN OP SKEPSIS,
sorry voor mijn opmerking dat ik jouw ietwat snap?
Jammer dat zulke prachtige citaten zoals ik noemde – jullie harten (om ziel maar niet te noemen) dus helemaal niet raakt.
Jullie gaan maar verder met wiskundige formules en vergelijkingen. Ik kwam Per Toeval op Jullie Terrein.
Jullie zijn écht allemaal tot TOP Arrogant.
Jullie laten zelfs ‘mij’ niet eens los, dus ik kap ermee, en ik bedank niemand.
Gelukkig ben ik geen afgestudeerde natuurkundige, dan was ik net zo ‘ongelukkig’
Alsof het Pim van Lommel wat kan schelen hoe SKEPSIS per slot denkt, de man is aan zijn zóvéélste oplage. Maar al die duizenden mensen die hem lezen zijn allemaal achterlijk. Voor de echte wetenschap moet je zijn op DIT BLOG.
PRETENTIEUS GEDOE, Teneinde toch wat ik meende eerst wat te moeten terugnemen.
Ik ken jullie niet en jullie mij niet en zo is dat het beste.
==================
Theo@: Nee hoor,ik ben blij dat we in bepaalde opzichten en beetje op een lijn zitten.Ik begreep alleen niet dat je schreef dat jij me beter begreep, na het lezen van de post van Marjolein. Ik vond jouw posten boeiend om te lezen, maar ook toch wel de posten van Jan Willem.
Als mensen door bepaalde citaten niet geraakt worden
dan zij het zo, net wat Marjolein schreef als jij er voor zelf er maar een zekere waarde aan ontleent, ieder volgt in dit leven toch zijn eigen ontwikkelingsgang. (m.i.). Daar ben ik na een veel bewogen leven zelf wel achter gekomen. Ik was nou niet bepaald een lieverdje maar daar heb ik wel lering uit getrokken, dat was ook een stukje van mijn pad.
Ik ben niet met je eens dat elke afgestudeerde natuurkundige per definitie ongelukkig hoeft te zijn,
om redenen die ik in bovengenoemde alinea al benoemde.
Ieder zoekt toch op zijn manier zijn geluk. als dat op deze manier voor iemand werkt prima dat hoef je niet te psychologiseren en hoef jij je toch zeer zeker niet aan te storen. Wat dat betreft vond ik de post van Marjolein heel erg veelzeggend
Als je dit blog als pretentieus ervaart, wel, des te meer redenen om stevig respons te blijven geven, zelf (dat is weer de positieve kant) heb ik er tot nu toe aardig wat van opgestoken, wist ook helemaal niets van Kwantum-Fysica af, verruimt mijn blik alleen maar, Jan willem heeft me wat wijzer proberen te maken en ook nu ik het artikel waar Rob me naar verwees gelezen heb, bekijk ik het een en ander wat genuanceerder, ook blijf ik me verder in het Occultisme verdiepen, begin al paralellen te zien. dat daar tegen geageerd wordt, so what?, it is all in the game, heeft niets met slechte intermenselijke verhoudingen te maken, neem het asjeblieft niet te zwaar, Theo.
Lees zelf tevens veel over Psychogie en Psychiatrie. Als tegenhanger sport ik veel, maakt mijn kop lekker leeg,
(dan komt misschien nog eens pas het echte inzicht).
Ik ben in ieder geval blij jouw via je posten op dit forum heb leren kennen, vind je wel een sympathieke bewogen vent en hoop dat je blijft posten.
Zo niet,wens ik je een lang en gelukkig leven.
Groet Egbert.(mijn echte naam).
Theo@
Ik moet zeggen,dat je mijn inziens aardig dicht bij de waarheid zat, wat betreft illusies. Het is juist aan de mens zich van diverse illusies te ontdoen.
De illusie over zichzelf. De illusie over de wereld etc.etc. En hoe doe je dat ? Door te ervaren.
Het gegeven, dat iets of iemand zich door ons waarnemen wil, klopt in mijn theorie ook helemaal. Het antwoord:
“Niemand minder dan God”.
Zijn plan is te ervaren, hoe het is in een wereld te leven zonder liefde en zo middels diverse stadia weer terug te komen naar onze oorspronkelijke staat “Liefde”.
Daarom kunnen we allemaal zo sentimenteel zijn over
“De Liefde” immers wij herinneren ons de “onvoorwaardelijke liefde”, die God is en waarvan wij allen deel uitmaken, maar ervaren haar niet zo op aarde, althans nog niet.
Dus als je leert te begrijpen, dat je ook deel uitmaakt
van deze God, dan begrijp je ook, dat de Secret, helemaal niet zo’n geheim is voor ons allen. Onbewust wisten we dit allang, alleen wij waren onderweg de vaardigheden kwijtgeraakt door de illusie, dat wij dus
kleiner zouden zijn, dan Hem.
Kortom het kunnen creeëren van je eigen werkelijkheid, voorbij alle illusies, komt hiermee stukken dichterbij
en voor ieder mens toepasbaar.
De kunst is te geloven voordat je ziet en niet andersom
en te vertrouwen, dat het hoe dan ook op jouw pad zal gaan komen.
En het werkt echt… dat heb ik uit eigen ervaring.
Dus verander je eigen werkelijkheid middels nieuwe overtuigingen, dat je ten alle tijde op je eigen vaardigheden kunt gaan bouwen en daar geen anderen voor nodig hebt en ben je niet langer afhankelijk van jouw buitenwereld, immers je creeërt en hercreeërt, deze net zolang, tot dat jij er vrede mee hebt.
Wat anderen doen is dan niet jouw zorg of jouw verantwoordelijkheid meer. Het gaat immers om jou.
Door je zo op te stellen, leer je ook een voorbeeld voor anderen te zijn. Mensen zijn immers geneigd naar elkaar te kijken en zullen datgene eruit pikken, wat voor hunzelf interessant zal zijn.Voor hun eigen groei
en daarmee dus de wereld. Immers die begint altijd bij jezelf.
Ja Marjolein, maar secret propagandeert mijns inziens egoisme, en egoisme en liefde (onbaatzuchtigheid/compassie) is wat onverenigbaar. Daarom vind ik mijn plek per definitie niet in secret.
Dat we ons met inspanning een doel bereiken klinkt toch mooier dan een doel in een heelal ‘schreeuwen’ van DAT WIL IK. Ik kom er niet mee uit de voeten. Een betere wereld begint met delen, geen promoter in Oprah Winfrey die enige miljard bezit (niemand ter wereld die daar nog iets zinnigs voor zichzelf mee kan beginnen) Ik geloof dus niet zo geweldig in .. die wereld.
Het wat liefdeloos gedoe op dit BLOG (sorry hoor) is een uitstekend voorbeeld daarvan.
Uittredingen zijn uit de vorige eeuw(?), we beginnen eerst in het 8ste jaar van de nieuwe eeuw: Gustave JUNG had een uittreding ervaring, grapjas Peter Sellers had een bijna dood ervaring: Boeddha als de filosoof Krishnamurti had een uittredingervaring. (Voor we de naam Krishnamurti misbruiken, lees eerst een boek over deze man, helemaal dwars van alle geloof en zweverij)
Tenhaeff wa partijdig omdat de man als parapsycholoog eveneens diep gelovig was, maar wél objectief in zijn onderzoek. Wikipedia – encyclopedie en dus los van elke stroming – verklaard binnen de term bewustzijn de mogelijkheid van in coma verkerende mensen die vól bewust blijken, waarnaast bijna dood ervaringen. Om bewustzijn/als denkgebeuren te verklaren word aangenomen dat het te doen heeft met de omvang van hersenen, hoe zit het met hersenen van een dinosauriér of een walvis of een olifant? daar is géén denken aanwezig. Het is teneinde allemaal maar verklaring maar weinig bewijsbaas of niks is definitief vastgestelt. Een wetenschap is óók partijdig vooral ten aanzien van alle mogelijke nieuwe wetenschappen en natuurkunde,
dan voelen zij zich geweldig aangevallen zoals wel blijkt.
..
Ondanks uitvindingen zoals de geweldige wereldwijde communicatieverbindingen. De serie “Wie Was Ik” word als onzin af gedaan (in dit blog) omdat het van de KRO is: volslagen onzin, verdiep u in de serie meneer. Er is een veel mooier geval van een Engelse vrouw die zich een eerder leven herinnerde reeds op jonge leeftijd, en met onopgeloste vragen zat. Ze was in dat leven jong gestorven en had knderen na gelaten. Met de camera’s ging men op weg met deze vrouw, ze kwamen uit op plekken die ze precies had beschreven, teneinde kwam ze uit bij mensen, van alreeds leeftijd (natuurljk) die zich hun jong gestorven moeder herinnerde. Behalve dit trok ze het reeds uit elkaar gevallen gezin weer helemaal bij elkaar. Iedereen was teneinde HAPPY. Maar ook dit hoort wellicht niet thuis op dit blog.
..
U kúnt feitelijk geen ervaringen verklaren, om de eenvoudige reden dat u deze niet heeft mee gemaakt. Als meneer A. een geweldige zonsondergang heef gezien ergens bovenop een berg uitkijkend, en deze gaat vertellen aan meneer B. die in een ‘koud land’ woont, kan meneer B. alleen maar gissen naar de ervaring van A. Hoe beschrijft een ziende kleuren aan een van geboren af blind iemand? Daarom alleen gelden evenmin uw verklaringen van bijzondere verschijnselen.
Als u Pim van lommel ziet in het teevee program boeken (Niet van de KRO of EO) weet u dat de man zelf die boeken bespreekt een nuchter rationeel mens is. Deze man beschrijft zijn boek als boeiend, omwille de vragen die Van Lommel zelf oproept, en minder om zijn verklaringen dus. Liefdevolheid evenwel kom ikzelf niet tegen in deze blog. Trouwens ook geen enkele openheid.
Denkwijzen kunnen dus beter ‘op hun eigen plek blijven’
Mijn ervaring verteld ‘mij’inderdaad hele andere logica en werkelijkheid en die is voor mij zelfs meer betrouwbaar dan rationaliteit op dit blog. Via e mail laat meneer J.W. weten dat de kwantummechanica voornamelijk getallen en formules behelst, dat weten deze vooraanstaande wetenschappers zelf ook, maar met hun berekeningen raken ze wel aan de fundamenten van ons aller bestaan. Ik bedoel maar te zeggen..
Nu jullie weer.
Theo.
Theo, ik geef je gelijk, als je meent, dat deze discussie ook niet op dit blog thuishoort. We zitten niet voor niets op een blog van Skepsis.
Ik heb het boek “The Secret” geen eens gelezen, want voor mij, vanuit mijn eigen ervaring, was dat oud nieuws.
Weten wat de waarheid is omtrent het leven, kun je alleen maar doen vanuit jezelf, door open te blijven staan voor andere invalshoeken en je eigen overtuigingen keer op keer bij te stellen, indien nodig.
Dit heeft met je eigen groei te maken.
Alle info ten spijt, die je gedurende heel je leven in je schoot geworpen krijgt, blijft de ervaring van de mens zelf, zijn of haar basis, voor de zienswijze die men over het leven heeft.
Laat 10 verschillende mensen kijken naar een bepaald object en ze halen allemaal iets anders eruit.
Iemand probeert een ander te overtuigen van zijn of haar gelijk en dat kan je alleen lukken, als die ander er zelf niet verder over na gaat denken, zoals wat er in diverse religies is gebeurd en nog gebeurd. Men neemt het aan, zonder het te toetsen aan je eigen waarheid. Het klinkt mooi, dus zal het wel waar zijn,
maar wie verteld mij of dat ook echt is ?
Die bevestiging kan je alleen maar aan jezelf geven en
dat kan niemand anders voor je doen.
Ervaringen kan je niet verklaren, als je het gevoel er niet achter kent, wat geleid heeft tot die ervaring.
De enigste zekerheid die je in het leven hebt, ben jezelf. Door te vertrouwen op jezelf zul je ook je eigen waarheid kennen en dat dit dan verschilt met anderen, komt omdat geen enkele ervaring hetzelfde is.
Jij staat niet in de schoenen van die ander en dus kan je er ook niet over oordelen.
Wat jij ervaart, als liefdeloos gedoe op dit blog is jouw ervaring, maar het kan net zo goed zijn, dat een ander dit anders ervaart.
Wil dit iets zeggen over jou of die ander ? Nee, het zegt iets over de ervaring, die voor ieder persoonlijk is.
Als jij dit zo ervaart, kan het zijn, dat je op het verkeerde blog zit te schrijven, waar jij dus niet goed voor jezelf mee uit de voeten kunt.
Wat is mijn ervaring ? Ik weet al, dat ik op het verkeerde blog zit te schrijven, maar vind het af en toe een uitdaging om ook daar even te gaan neuzen.
Puur en alleen om te kunnen ervaren, dat wat ik denk, ook zo in ervaring zal zijn.
Immers het is makkelijk een mening te hebben, maar om
dit ook daadwerkelijk te weten voor jezelf, zul je het toch moeten ervaren.
Jij vind onbaatzuchtig en compassie niet met elkaar verenigbaar, maar wat is jouw definitie van onbaatzuchtig en compassie ? Wat haal je er voor jezelf uit ? Zo is onbaatzuchtig voor mij, niet iets wat met
materialisme te maken heeft, maar meer met het niet oordelen en veroordelen, zodat je compassie ( gevoel voor ) kunt ontwikkelen, dat ieder toch zijn eigen weg heeft te gaan. Wij oordelen en veroordelen anderen over hun weg in het leven, maar kijken niet naar onze weg.
Wij menen beter te zijn, wij menen ons gelijk te moeten hebben, terwijl wij verzuimen naar de basis te gaan, onszelf en onze innerlijke wereld. Hierdoor kunnen wij geen compassie ( gevoel voor ) die ander opbrengen.
Wij misgunnen, die ander, de ervaring erachter, welke wij misschien al gehad hebben.
Dus in dat opzicht zijn onbaatzuchtigheid en compassie wel degelijk verenigbaar.
Jouw projectie zegt dus iets over jouw wereld en die hoeft niet de mijne te wezen.
De liefdeloosheid van anderen kan ook iets zeggen over het stukje liefdeloosheid dat nog in jezelf zit.
Immers anderen als liefdeloos te ervaren, wil zeggen, dat er nog een stukje compassie ontbreekt voor diegenen, die in jouw ogen een andere weg bewandelen, dan jij doet.
Als je het gevoel hebt, dat je hier op dit blog niet moet zijn, laat het dan zo en ga verder. Laat andere mensen in hun waarde en ze zullen het ook bij jou doen.
Als je ware compassie van binnenuit kent zowel naar jezelf als naar die ander, dan is er geen noodzaak, dit kenbaar te moeten maken naar die ander(en).
In deze wereld staan we allemaal op diverse plekken qua evolutie qua groei. Dat een ander in mijn ogen misschien verder achter mij staat, wil niet zeggen, dat ik die ander erop moet beoordelen, immers als je goed nadenkt, heb jij ooit ook in jouw groei op diezelfde plek gestaan en toen zag je ook niet, dat het misschien anders kon. Het zou zelfs zo kunnen zijn, dat jij op dit moment ook een heleboel dingen niet ziet, alleen daar ben je je op dit moment nog niet van bewust.
Wat telt voor jou is jouw eigen waarheid op dit moment en daar is niets mis mee. Daar kun je over discussieren,
maar je kunt nimmer verwachten van anderen, dat ze jouw waarheid, als de hunne zullen gaan aannemen.
Wat je in feite verteld, is over jouw ervaring tot nu toe in het leven. Over de waarheid, die jij tot nu toe hebt ervaren. Over jouw gevoel.
Dus jij denkt, dat je alleen door inspanning je doel mag bereiken, omdat dit mooier is, dan iets het universum in te roepen; zoals “DIT WIL IK” ?
Dus in jouw optiek is alleen “inspanning” een geldige
reden, om iets te mogen verkrijgen ?
Zegt mijn inziens iets “over de controle houden” in jezelf. Iets mag dus niet gebeuren, zonder inspanning ?
Dit heeft te maken met “de controle loslaten”.
Misschien een leuk nadenkertje voor jezelf.
Wat leggen wij onszelf op om te mogen leven naar onze
eigen geschapen voorwaarden ?
Hoe willen we dan ooit “onvoorwaardelijk” kunnen zijn ?
En dus ook “onvoorwaardelijke liefde” kunnen geven ?
Kleine kanttekening naar jouw opmerking van “liefdeloos”.
Zo kunnen we nog wel meer leuke discussies voeren, maar wat je zegt, ik denk ook, dat we hiervoor op een ander forum moeten zijn, tenzij ….
anderen ons doen inzien, dat dit niet zo is.
Marjolein
Theo schreef dat EGOISME niet verenigbaar is met onbaatzuchtigheid en compassie. Is het normaal dat jullie alles ‘fout’ lezen?
THEO.
Dat is maar, wat jij onder EGOISME verstaat ?
Een zekere mate van egoisme is juist nodig om de liefde
beter te kunnen ervaren en kan daardoor dus verenigbaar zijn met onbaatzuchtigheid en compassie.
Je zet jezelf namelijk centraal, voordat …
EGOISME is mijn inziens, als je anderen hier bewust mee
kwetst. Als EGOISME wordt gebruikt om jezelf en daardoor anderen beter te leren kennen, dan vindt ik het
zeker wel geoorloofd, om te kunnen komen tot onbaatzuchtigheid en liefde.
Zoals ik delen uit jouw citaat pikte, zo pikte jij ook een deel uit de mijne en vervolgens omgeef je deze met boosheid. Geen goed uitgangspunt om met iemand in discussie te gaan, lijkt mij.
Je had ook kunnen zeggen: “Marjolein, mag ik je er nog
even aan herinneren, dat ik EGOISME ook als element hierin had genoemd ?” Klinkt toch even leuker, als we het toch over “liefdeloosheid” hebben”.
Hoe liefdevol uit jij je eigenlijk tegenover je medemens ?
Kan jij ook een liefdevolle discussie voeren of geef jij het bij voorbaat maar op, omdat je je niet begrepen voelt ?