Bij het Integraal Medisch Centrum Maria Magdalena (zie vorig blog) werkten zowel Carine Bolijn als Patrick Van Eeghem met een zogeheten lecherantenne. Dat is een soort wichelroede die op de lecherleiding is geïnspireerd.
Om te begrijpen wat een lecherleiding is en doet, kan men het beste eerst naar een coaxiaalkabel kijken. Dat is het soort draad waarmee tv-signalen van antenne, schotel of kabelaansluiting naar de tv geleid worden. Zo’n coaxiaalkabel bestaat uit een koperdraad met daaromheen een dikke laag kunststof en daar weer omheen een geleidende huls, meestal een soort kous van koperdraad (en daar weer omheen een isolerende beschermende laag). De clou is dat de elektromagnetische golven van het tv-signaal zich bij deze opstelling uitstekend kunnen voortplanten in de cilindervormige ruimte tussen de geleiders.
Bij de lecherleiding hebben we net zo iets: twee evenwijdige rechte geleidende draden of dunne stangen (in de lucht). Ook daartussen kunnen elektromagnetische golven zich voortplanten. Dit is in 1889 ontdekt door de Weense natuurkundige professor Ernst Lecher (1856-1926). Stelt men aan één eind van een lecherleiding een golfgenerator (zender) op, dan fungeert de lecherleiding als een orgelpijp, die open of gesloten is al naar gelang men hem aan het andere eind wel of niet kortsluit. Er ontstaat een staande golf als de golflengte van het veld past bij de lengte van de lecherleiding (bijvoorbeeld een kwart golflengte in het open geval, en een halve golflengte in het gesloten geval. Op plekken waar het elektrische veld maximaal is (de buiken) is er een groot en wisselend spanningsverschil tussen de tegenover elkaar gelegen plekken op de draden. Bij de knopen is er juist geen spanningsverschil. Men kan met kleine lampjes, bijvoorbeeld van het type dat in spanningszoekers zit, de buiken zichtbaar maken, en zo de golflengte (lichtsnelheid gedeeld door frequentie) bepalen.
Als men geen golfgenerator heeft, kan men met een antenne het veld van een verderop gelegen zender opvangen. Daartoe neemt men twee metalen staven die men in elkaars verlengde plaatst, en wel zo dat ze beide in de richting staan van het elektrische veld van het uitgezonden signaal. Als de zender dus horizontaal gepolariseerd is moet men de staven horizontaal houden en loodrecht op de richting naar de zender. Men bevestigt dan de dicht bij elkaar gelegen uiteinden van de ‘antenne’ elk aan een der twee draden van de lecherleiding. Vroeger zag men wel in plaats van coaxiaalkabel een soort lecherleiding die een kamerantenne met het tv-toestel verbond.
De lecherleiding (Lecher wires, Lecher lines) is nog steeds een prima middel om aan studenten de beginselen van het elektromagnetisme duidelijk te maken.
Reinhard Schneider (1925-2001) ontwikkelde op basis van de lecherleiding een wichelroede die gevoelig zou zijn voor golflengten van aardstralen. Nu is enig objectief bewijs voor het bestaan aardstralen afwezig, terwijl er een goede psychologische verklaring voor de illusie is. Wichelroedes bewegen zich slechts onder invloed van de fantasie van degeen die ze vasthoudt, door het zogeheten ideomotoreffect. Aardstralen zijn dan ook meestal op uw portemonnee gericht. De wichelroede van Schneider heeft twee metalen staafjes die als ‘antenne’ en handgreep dienst doen, terwijl in het middenstuk twee parallelle metalen draden of stangetjes zitten met een schuifje dat als ‘kortsluiting’ fungeert. De parallelle geleiders in het middenstuk zijn niet verbonden met de handgrepen. Het middenstuk is ook voorzien van een schaalverdeling (een liniaal) om de golflengte af te lezen. Bij veel modellen zit in een van de handgrepen een magneetje om het ding in te stellen op ‘links- of rechtsdraaiend’. Reken op 150-200 euro voor een lecherantenne zonder toebehoren. De oorspronkelijke roede van Schneider had trouwens een iets andere constructie: de ‘parallelle’ draden waren niet eens evenwijdig.
Het idee is dat men deze wichelroede met het schuifje kan ‘instellen’ op een bepaalde ‘golflengte’, en dan kan men aardstralen met juist die golflengte ‘meten’. 
Door het geheel in een onderhandse greep vast te houden is het hele systeem van spieren en gewrichten en wichelroede onstabiel, en de wichelroede gaat door een minieme beweging gemakkelijk over naar een stabielere stand: de wichelroede kiept omhoog. Een dergelijke wichelroede noemt men dan een lecheratenne volgens Schneider. Maar een zekere Paul E. Dobler had al in 1934 een heel boek geschreven over methoden om met lecherleiding-achtige apparaten de in 1932 verzonnen aardstralen te detecteren.
Aangezien geen fysicus ooit aardstralen gemeten heeft, is onbekend of ze zich aan enige regels houden, laat staan dat ze een voortplantingssnelheid en een golflengte hebben en al helemaal niet of ze gehoorzamen aan de wetten van het elektromagnetisme. Elektromagnetische verschijnselen zijn het in elk geval niet, want dan waren ze allang ontdekt.
Kortom, we hoeven voor namaaktechniek en -wetenschap niet te gaan zoeken naar ‘radio-operators’ op afgelegen eilanden in de Stille Zuidzee die een cargocult zouden opvoeren met halve klappernoten over de oren als koptelefoon en een bamboespriet als antenne. Wij technologisch geavanceerde westerlingen hebben de lecherantenne en nog veel meer.
De Inspectie voor de Gezondheidszorg lijkt dit niet te beseffen. Ze presenteren zonder een zweem van ironie de volgende beschrijving van werking en gebruik van de lecherantenne (merk op dat hetzij IGZ, hetzij Bolijn of Van Eeghem niet snappen waarvoor dat schuifje op de lecherantenne is):
‘Het principe is als volgt. Het energieveld kan overal gemeten worden, maar het meest gevoelige energieveld zit boven de hand. In het betreffende energieveld laadt deze antenne zich op met energie. De mate waarin de antenne zich oplaadt, geeft aan of er een energieverstoring is door toxische materialen. Als de antenne zich volledig heeft opgeladen, spreekt men over een goed energetisch veld. De antenne wordt door het energieveld bewogen over de hand. Op deze manier kan vastgesteld worden dat een energieveld verstoord is op celstructuren. Vervolgens kan men zien of men een virus of een bacterie heeft. Dit is te verhelpen door het gebruik van tincturen. Met een tinctuur in de hand van de patiënt, normaliseert het energieveld.’
We zien hier een idee dat wijdverbreid is in de wereld van de alternatieve genezerij: een of andere onzinnige diagnostische methode die een ziekte ‘detecteert’ geeft de uitslag ‘genezen’ als het juiste medicijn zich in de nabijheid van machine of patiënt bevindt. Bij elektroacupunctuur (VEGA-test en dergelijke) hoeft de meetstroom maar te lopen langs een van de gesloten glazen flesjes met het ‘geneesmiddel’ in de houder, bij de kinesiologie (spiertest) houdt de patiënt zo’n flesje in de hand.
Het is duidelijk dat dit een eenvoudige mogelijkheid inhoudt om de methode te testen. Het enige wat men nodig heeft, zijn een stel ogenschijnlijk identieke flesjes, gevuld met hetzij ‘het goede middel’, hetzij iets anders. Als men de blindering en verloting knullig inricht, vindt men dan nog wel iets, maar als men het goed doet zou het een Nobelprijs waard zijn als er iets uitkwam.
Geen van de toepassers gebruikt echter deze voor de hand liggende makkelijke manier om hun eigen diagnostische methode te testen. Onwetendheid op zich is natuurlijk niet verboden, maar in combinatie met een pretentie dat men een eenvoudig toetsbare effectieve behandeling aanbiedt, is het onethisch.
De Morgen van heden bericht onder meer:
Van Eeghem heeft van het ziekenhuis AZ Groeninge in Kortrijk waar hij sinds vrijdag geschorst is, verbod gekregen te praten. Maar de arts reageert nu toch omdat hij vindt dat hem te veel onrecht aangedaan werd.
Onterechte veroordeling
“De veroordeling van de Nederlandse Artsenorde is onterecht. Ik ga in beroep”, luidt het kalm maar beslist. “Er worden me dingen aangewreven die ik nooit gedaan of beweerd heb. Men zegt dat ik kankerpatiënten vroeg hun chemokuur te stoppen en te beginnen met een alternatieve ‘kosmische’ therapie waarbij organen vanuit de ruimte in de patiënt werden gestraald. Dat klopt niet. Volgens mij kan dat ook niet. De wichelroede? Dat is gewoon een toestel om zware metalen in je lichaam te meten, zeker niks helends”. (einde citaat De Morgen)
De dokter gelooft kennelijk dat zijn wichelroede iets meet. Als hij in een goed opgezette proef (dus met blindering en verloting) kan aantonen dat het ding een flesje kwik (of een giftige kwikverbinding) van een trosje druiven (of een boterham met kaas) kan onderscheiden, kan hij van mij zo 5000 euro krijgen en dan worden we samen wereldberoemd. Maar als hij de proef doet, en hij blijkt het niet te kunnen, dan moet daar een eerlijke bekentenis tegenover staan.
Deze zomer stopte voor mijn huis een bestelwagen van een of andere officieel aandoende dienst . Er stapte iemand uit die met een kaart, laptop en nog wat instrumentarium aan de slag ging. Op mijn vraag wat zijn optreden behelsde, legde hij uit dat hij in opdracht van de gemeente het verloop van leidingen in de berm en over kruispunten verifieerde. Ook zei hij dat op sommige plekken waar de kaart niet exact de boel weergaf – bijvoorbeeld in weilanden – hij nog wel eens zijn toevlucht tot een wichelroede nam. Ik was stomverbaasd, maar hij haalde tussen zijn gereedschappen een lasdraad tevoorschijn die aan beide einden haaks omgebogen was. ‘Probeer maar’. Als ras scepticus wilde ik wel eens controleren of zo’n ding ook maar iets kon aantonen. Ik liep voor mijn huis over de berm en het ding sloeg inderdaad lichtelijk uit. Na een meter of zes deed het ding niks, totdat ik een stap opzij deed en daar begon het weer. Het ‘pad’ liep nu naar rechts. De man raadpleegde zijn kaartgegevens: inderdaad liep er een leiding langs mijn huis die na de genoemde afstand van ca. 6 m. 90 graden de hoek omging in de richting van het zandpad aan de overkant waar verderop boerderijen staan. Tja. Hij wist ook niet hoe het werkte, maar het klopte wel. Die zogenaamde wichelroede kan dus wel degelijk het onderscheid ‘zien’ waar een metalen leiding in de grond ligt en waar zich zoiets niet bevindt (of mogelijk een boterham met kaas of druiventrosjes). Het is mijn enige ervaring op dit gebied. Vraag: Is er ooit enig objectief bewijs geleverd dat wichelroeden op genoemde wijze functioneren?
Er zijn heel veel onderzoekingen gedaan, en wat ik daarvan weet en in kort bestek kon samenvatten staat in dat artikel “aardstralen zijn op uw portemonnee gericht”. Er kwam niks uit.
Ik ben ook wel eens twee gemeentewerkers bij een nieuw aangelegde bestrating in mijn woonplaats tegengekomen die bezig waren met een wichelroede, ironisch genoeg pal tegenover het kantoor van een zweefblad dat toen in mijn woonplaats werd uitgegeven (Spiegelbeeld) en die mij verklaarden dat ze niet wijs konden uit de kaarten en het dus maar zo deden. Hun shovel stond aan de kant, en dit was geloof ik een trainingssessie waarbij de oude het aan de jonge vroeg.
Als je dus leest dat bij grondbewerkingen weer eens een belangrijke kabel kapot getrokken is (elektriciteit, telefoon, internet…) dan kun je denken hoe dat komt.
Als je gecontroleerde proeven doet, blijkt er niets van te kloppen. Dat een leiding min of meer de straat volgt is niet zo vreemd. Als degene die de wichelroede vasthoudt een of ander idee heeft over wat die zou moeten uitwijzen, dan kan de wichelroede dat idee verraden. Dat is het ideomotorisch effect. De tegenwerping dat je je daar niet bewust van bent, telt niet. Verreweg de meeste dingen die we doen (bijv. stuurcorrecties uitvoeren tijdens het besturen van een fiets of auto) gaan achter ons bewustzijn om.
Bij een gecontroleerd experiment is er geen enkele mogelijkheid om aan de opstelling te raden waar de te detecteren objecten zich bevinden. En dan werkt het niet.
Het komt mij enigzins bevreemdend en beangstigend over wanneer ambtenaren leidingen gaan zoeken m.b.v. een wichelroede. In de Botlek lopen er bijvoorbeeld chloorgas e.a. zeer gevaarlijke leidingen. Te meer daar er apparatuur genoeg is om leidingen te traceren. Het komt mij meer over dat dit soort praktijken kennelijk alleen worden gebruikt op plaatsen waar het risico gering is, alhoewel een gasleiding raken ook niet best is.
Maar buiten dat om denk ik dat wichelroede e.a. meer te maken hebben “het idee dat”, inderdaad, onze motoriek doet ontzettend veel zonder dat we ons er bewust van zijn. Sterker nog, we kunnen onze motoriek trainen en zo bewuste aangeleerde bewegingen uiteindelijk zo automatisch gaan doen zonder dat we er ons nog van bewust hoeven te zijn. Hierbij denk ik aan vele takken van sport, maar ook aan leren lopen. Gelukkig dat ons motoriek niet van ons vereist dat elke spiercontractie en de juiste volgorde van contracties voor bijv. voortbeweging en stabilisatie bewust wordt ervaren. Ik denk dat we overspannen zouden worden. Bijzonder is wel dat in het aanleerproces deze contracties wel bewust moeten worden geleerd (in veel takken van sport denk ik dan aan).
M.a.w. we weten dat we bijvoorbeeld drie stappen naar de deur moeten lopen maar niet de precieze volgorde van spiercontracties om voort te bewegen en te stabiliseren.
Althans, wetenschappelijk weten we het wel, maar ik hoop niet dat het ons bewust te allen tijde hoeft bezig te houden.
Dit “filteren” van gegevens houdt in dat we ook gevoelig zijn voor zelfbedrog lijkt mij….
P.S. Daarbij bedenkend dat de musculatuur en het ligament ongelooflijk complex zijn en zeer veel verschillende bewegingen kunnen uitvoeren…
Dit lijkt welhaast een landelijk verschijnsel, het zoeken van leidingen met de wichelroede. Het Roder Journaal meldt 20-06-07 in een (ironisch) artikel dat het personeel van loonbedrijven Vogelzang in Boerakker en Fugro in Groningen de wichelroede inzet als de KLIC-kaarten een afwijking vertonen. Men kan zich afvragen of eventuele schade t.g.v. wichelroedeloperij gedekt wordt door hun bedrijfsaansprakelijkheids-verzekering.
Als reactie op het verhaal van Andringa wil ik het volgende vertellen:
Jaren geleden maakte ik hetzelfde mee, een vriend kwam thuis en beweerde dat hij de afloop in mijn kelder zo kon localiseren. Hij nam twee lasstaven, plooide ze in een hoek van 90° en wees me meteen waar de (pvc)leiding lag. Ook ik was sceptisch maar moest wel toegeven dat het bij mij ook werkte. De uitleg ervan berust waarschijnlijk op magnetisme maar daar is voor mij niet zo belangrijk. We hebben ook niet gewacht tot we de juiste werking van elektriciteit kenden om het toe te passen en ik hoef de werking van bvb homeopathie ook niet te kennen om te weten dat het werkt. Trouwens, de appel heeft ook niet op de gravitatiewet van Newton gewacht om naar de grond te vallen!
@ Patrick
Ik knutsel zo nu en dan wat aan wiskunde-problemen en werk dan met de nodige symbolen. Een kennis van mij was daar eens bij aanwezig, bekeek e.e.a. en zei toen, dat een in een buurt staande stoel bewoog. En dan beweegt die, zij zag het toch???? Als je gelooft, dan geloof je. En daar doet niemand iets aan. Discussies als bovenstaande lijken mij dan ook redelijk zinloos. Zo wordt een opmerking als: maar dat is niet wetenschappelijk? afgedaan met: dat is dan jammer voor de wetenschap.
Aanhangers van wichelroedes moeten eens verklaren waarom dat ‘apparaat’ (of het nu een simpele tak is of een dure lecherantenne) in de loop der eeuwen geschikt is bevonden voor het opsporen van water, mineralen, verloren voorwerpen, ketters, heilige plekken en voormalige gemeentegrenzen. Men kan het zo gek niet bedenken of er worden altijd ‘successen’ geboekt.
Echter, in het begin van de XXe eeuw werden er in Wageningen proeven gedaan om een waterleiding te localiseren. Gevolg: de na wichelen aangewezen leiding had een logischer liggen dan de werkelijke buis! De wichelroede werkt dus slechts op en door onze verbeelding. Q.E.D.
Als fysicus ben ik zeer geinteresseerd in het fenomeen wichelroede. Misschien mag ik wat opbouwende kritiek geven.
– resultaten (positief of negatief) is een kwestie van statistiek. Individuele waarnemingen hebben het niveau: ” Roken is helemaal niet dodelijk, mijn opa is er 90 jaar mee geworden”.
– Z.g.n. “aardstralen” kunnen niet gemeten worden (veldsterkte en frequenties), maar om nu dan de konklusie te trekken “het zit tussen de oren” is wel erg onwetenschappelijk. Hooguit zou je je wat bescheidener kunnen opstellen met de mening “we begrijpen het niet”. Het bovengenoemde experiment van Wageningen is waardeloos, het zegt helemaal niks.
– We werken met de hypothese, dat het mogelijk is dat we ,met de wichelroede, meten op het scalair golfpatroon van het nul-punt veld. Voor de geinteresseerden http://www.intalek.com/Index/Projects/Research/FreeEnergy.pdf
Ook het werk van Allais (http:www.allais.info) biedt kansen.
_ Helaas is deze materie het werkterrein van fysici, die het paranormale in verband probeert te brengen met de quantum-fysica.
Wat betreft Maurice Allais, deze valt zo te zien volgens de Franse skeptische vereniging AFIS in de categorie pseudo-wetenschappers. In hun blad SPS van juli 2008 staat een boekbespreking van Jean Günther over het boek “Einstein – Un siècle contre lui” van Alexandre Moatti. Deze boekbespreking staat ook op de site http://www.pseudo-sciences.org. (de naam Maurice Allais intypen in de zoekfunctie, tweede pagina). Na een stukje over de tegenwerking die Einstein ondervond in Frankrijk t.g.v. de anti-Duitse sfeer na WO I en idem t.g.v. de uitvinding door de nazis van een “arische wetenschap” en een “joodse wetenschap” daarnaast in WO II, schrijft Jean Günther het volgende :
« En des temps plus récents la floraison des pseudosciences (que l’auteur nomme « altersciences ») a conduit à des propos de scientifiques autoproclamés, se présentant comme persécutés par la science « officielle » (le syndrome de Galilée !), et prenant souvent comme cible Einstein et la relativité. L’un des plus connus est Maurice Allais, prix Nobel d’économie et physicien amateur (voir SPS n° 228 page 34 et SPS n° 255 page 50). Se fondant sur de pseudo-expériences, il remet en cause, non seulement la relativité, mais aussi la mécanique newtonienne. Selon l’auteur, ses références, les positions de ceux qui lui sont proches, et aussi certains de ses choix en matière économique, le rattachent à une mouvance souverainiste, proche de l’extrême droite. Même si on ne peut faire d’amalgame avec ce qui se passait à l’époque nazie, cela laisse un malaise. »
Waarmee de boekbespreker en/of de auteur Maurice Allais plaatst in een rij van pseudo-wetenschappers die gelukkig in de vergetelheid zijn geraakt.
Geachte Atsou-Pier,
Dank u voor uw commentaar. Daar kom ik teminste verder mee.
-Mijn reden om te reageren is, dat ontkennen van een fenomeen, die we niet kunnen meten, niet wil zeggen, dat het tussen de oren zit. Dit slaat alles dood en brengt je wetenschappelijk niet verder. Dit is principieel anders dan parapsychologische experimenten, waarbij je kunt aantonen, dat het niet werkt.
– Een medeonderzoeker stelt dat het zeer hoge frequenties zijn, buiten meetbereik.
– Hoe dan ook, ik werd gebeld door een universiteit, die zich bezig hield met vrije energie (aftap nulpuntveld), die mij polste om een energielijn uit te zetten met de wichelroede en dan wilden zij onderzoeken of de apparatuur, om de vrije energie af te tappen, beter zou werken.
– Voor vrije energie zie het Iers bedrijf http://www.steorn.com
@ K. de Jonge
Ik ben nu de draad een beetje kwijt. In uw eerdere bijdrage had u het over aardstralen die niet te meten waren. Niet alleen is het bestaan van aardstralen voor zover ik weet niet wetenschappelijk aangetoond, maar in praktische zin rijst bij mij de vraag wat en waarmee u dan wel precies meet als u, zoals vermeld op uw site wichelen.nl, huismetingen doet. Iedere praktische informatie ontbreekt (zelfs over de prijs), zodat het mij weinig waarschijnlijk lijkt dat uw meetinstrument (wichelroede ?) geijkt is door en vergezeld gaat van een meetprotocol van TNO.
Het vrije-energie-verhaal van steorn.com leidde mij naar een wereld van hoopvolle claims waarbij in geen velden of wegen iets of iemand van wetenschappelijke zijde aanwezig was. Tot nader order beschouw ik dat als pseudo-wetenschap.
Overigens, het is mij volstrekt een raadsel hoe pseudo-wetenschap de wetenschap vooruit zou kunnen brengen. Behalve natuurlijk indien de gelovers in het perpetuum mobile van de vrije energie en in leylijnen etc. aantonen dat de betreffende fenomenen inderdaad bestaan, en daar lijkt het nog niet op.
En ik ben benieuwd welke onderzoeker bij wichelroedes etc. onmeetbare frequenties van welk soort straling vermoedt en welke Nederlandse universiteit wichelroedes wil inzetten voor het aftappen van vrije energie.
Geachte Atsou-Pier,
-De site heeft als doel om “onverklaarbare” fysische verschijnselen op te sporen. De metingen zijn gratis.
– We hebben Allais even genoemd. Ik zei, dat biedt kansen. We weten ook wel, dat hij onstreden is, daarom zo interessant. Chinese ondeerzoekers bevestigen zijn meetresultaten.
-Ik werk in een omgeving waar de toegepaste natuurkunde
aan zijn grenzen loopt.
Wat Steorn betreft, u heeft uw oordeel nogal snel klaar, zonder ook maar enig benul te hebben waar het over gaat.
Ook Allais verdient enig respect als nobelprijswinnaar.
– U maakt op mij de indruk van een GELOVER, een man die alles gelooft, wat met zijn ideeen overeenkomt. En niet openstaat voor vernieuwing.
Dit is trouwens het beeld van SKEPSIS, een club van gelovers.
– Het heeft mij geamuseerd en sluit de diskussie
– Verderr veel succes met “kruistocht”
Wat nu jammer dat de heer De Jonge de discussie sluit, deze fysicus zou toch in staat moeten zijn om uit te leggen hoe hij het klaarspeelt om frequenties die buiten het meetbereik zouden vallen toch te meten met een ongeijkt en ongeprotocolleerd meetinstrument, en om op grond daarvan gezondheidsadviezen af te geven. Of anders wel zijn elektrotechnische collega die les geeft aan een Volksuniversiteit. En op mijn zeer concrete vragen kreeg ik geen antwoord : een wetenschapper en een universiteit die hun naam niet durven te noemen ? Ik deed overigens niet veel meer dan vragen stellen en zaken constateren, dus het lijkt mij nogal overdreven mij van “geloof” en “kruisvaart” te verdenken.
Gesterkt door de wonderbaarlijke zaken die ik gedurende mijn zoektocht op internet tussen wichelen.nl en steorn.com tegenkwam (o.a. mystérieuses cathédrales en tachyonenenergie), ga ik nog even door met constateren.
Het Allais-effect : de Franse Wiki vermeldt inderdaad een onderzoek van Weng et al in 2000, maar merkt daarbij op dat daar nogal wat aan mankeerde. En nog steeds volgens de Franse Wiki : Maurice Allais vermeldde op zijn boeken dat hij de Nobelprijs ontvangen had ; er bestaat echter geen Nobelprijs voor economie, wel een soort herdenkingspenning voor economie. En die penning wil natuurlijk niet zeggen dat hij op andere gebieden gezaghebbend zou moeten zijn.
Voor de gelovers in vrije energie : intypen van het woord op de site van Skepsis levert een artikel op van Marcel Hulspas uit 2001. Gaat helaas niet over de vrije energie van Steorn en nulpuntsvelden. Daarover gaat wel : “The perpetual myth of free energy” van Prof. Eric Ash op de BBC-site (gewoon de titel in google intypen). Tot Steorn met nadere berichten komt geloof ik dus niet in energieopwekking via een perpetuum mobile.
Hallo
Toen ik 18 jaar was, was ik HEEL sceptisch t.o.v
alles met een wichelroede te maken had.
Toen stak mijn broer het boek “UW BED KAN U DODEN” in mijn handen.
Tegen mijn zin heb ik dan maar het boek doorgenomen en er is toen wel iets blijven hangen wat mijn interesse aanwakkerde.
Enkele jaren later ben ik begonnen met wichelroedelopers mijn woning te laten onderzoeken.
Op een bepaalde dag merkte 1 van hen op dat ik daar ook mee overweg kon.
Wat bleek dat dit nog klopte ook.
Jaren later ben ik zelf aan het experimenteren gegaan en doe nu op regelmatige basis woningonderzoeken in Belgie en Nederland naar die “mysterieuze zogezegd onbestaande” aardstralen.
Mij moet niemand nog overtuigen van het bestaan ervan ondanks dat ik besef dat er geen wetenschappelijke verklaring is om de gevonden zones te definieren.
Wat wel blijkt is dat veel mensen er ziek van worden als ze er geruime tijd op slapen en beter worden als ze die zones vermijden.
Voor mij is dit het enige wat telt.
Ik hoor velen al roepen, jamaar dat is het PLACEBO-effect.
Hoe zit dat dan bij paarden, duiven en kinderen.
Een kind van 2 maand weet niet dat zijn bedje verplaatst is en zeker niet waarom.
Intussen geef ik al enkele jaren cursussen omtrent dit onderwerp om de kennis aan anderen door te geven.
Bij sommige oefeningen hebben cursisten voor 90% gelijklopende resultaten zonder enige voorkennis van elkaars resultaten.
Weeral een bewijs dat met de wichelroede zones te detecteren zijn waar de wichelroede via de persoon reageert en dit met gelijklopende resultaten.
Het blijft als wichelroedeloper vechten tegen het ongeloof en het scepticisme maar dat went wel hoor.
Zeker als nu en dan beroep wordt gedaan op ons uit de medische wereld.
Het is een fijn beroep en de voldoening is geweldig groot en ik heb het niet over financiele voldoening wel te verstaan.
Je kan meer info vinden op mijn site en vooral heel veel getuigenissen van klanten.
Vriendelijke groet
rik cappelle
http://wwww.gezondhuis.be
oeps foutje in mijn siteadres http://www.gezondhuis.be
Voortschrijdend inzicht : de heer De Jonge blijkt niet zozeer zijn wichelroede als instrument te gebruiken, hij is zelf het meetinstrument. Of het opsporingsinstrument. Als de heer De Jonge zich nu even omschoolt naar het opsporen van aardolie of zeldzame metalen, dan kunnen we de komende energiecrisis met goede moed tegemoet zien.
Op gezondheid.be wemelt het van ziekten die door aardstralen veroorzaakt zouden zijn, van wiegendood tot kanker. Dus de heer Capelle weet het in zijn eentje zonder enige studie beter dan de gehele wereldwijde medische gemeenschap. Ik weet niet of Belgische huizen kruipruimten hebben, maar zoja, hoe is het dan mogelijk dat de heer Capelle wel overal aardstralen tegenkomt, maar nergens radonstraling die mogelijk wel kanker kan veroorzaken ? En de Belgische kasseien, heeft de heer Capelle daar wel eens zijn Lecherantenne bij gehouden ? En als hij een vliegreis maakt slaat zijn wichelroede vast ook uit van de radioactieve straling ?
De site straalt een eerlijkheid, betrouwbaarheid en een ethiek uit waar onze bank- en verzekeringsbedrijven nog een voorbeeld aan kunnen nemen. Helaas slaat de geclaimde integriteit nergens op, aangezien iedere uitwisseling van kennis buiten het wichelaarcircuit ontbreekt. In de ethische code : “Wees open en fair met andere radiësthesisten en wees niet te beroerd om hun advies te vragen.” Wellicht zou de heer Capelle eens advies kunnen vragen aan buitenstaanders zoals geologen, natuurkundigen en medici. En de collectie pseudo-wetenschappelijke werken op zijn site vervangen door leerboeken van het middelbaar onderwijs en die zelf ook even bestuderen. Ik vrees dat er van de site dan niet veel meer overblijft.
En uit welk materiaal bestaat de aanbevolen Radiastop (33 euro voor een eenpersoonsbed) ?
Aan alle twijfelaars, ik een nuchtere militair en elektro vakman, die alleen gelooft wat hij ziet, gebruik al jaren de beroemde lasbagetten om kabels en leidingen op te sporen, indien er geen plannen bestaan. Ik kan jullie verzekeren, als je niet weet waar het ligt op een braakliggend terrein van 200m maal 30m en je vind de bewuste leiding dan op 20 cm nauwkeurig. Hoe kan dat dan? De juiste plaats in 1 keer vinden op zulk groot terrein toeval?????